thread pragmatikis ypeuthynotitas.

1. diSEMBOWELMENT - Cerulean Transcience of all my Imagined Shores
Απλά για μένα το καλύτερο doom κομμάτι που εχει γραφτεί ποτέ. Η ιδανική συνύπαρξη ambient, doom, grind σε ενα τεράστιο απο ολες τις αποψεις κομματι.

2. Raison d' Etre -In Absence of Light
Μην γελιέστε. Το φως δεν χάθηκε, δεν δήλωσε απών. Δεν υπήρξε ποτε.

3.Skepticism - The March and the Stream
Η απόδειξη οτι κατι πολύ απλο μπορεί να είναι και συνάμα τοσο πολύπλοκο και γεμάτο. Τα συναισθήματα που αφήνει ο minimal χαρακτήρας αυτου του κομματιου δεν συγκρινονται παρα με ελάχιστα πράγματα.

4.Fields of the Nephilim - Last Exit for the Lost
Ο τεράστιος McCoy σε μια απο τις συγκλονιστηκότερες του ερμηνείες. And we're getting closer...

5. VNV Nation - Kingdom
Το βασίλειο που χάθηκε, ενας έκπτωτος άγγελος στην αναζήτηση άπαντησεων και μια αυτοκρατορία που ξεκινάει. Και όμως οι στίχοι αυτοί είναι τοσο μα τοσο κοντά στην ζωη μου...

6. Bonnie 'Prince' Billy - I See a Darkness
Εχουν ειπωθει πολλα για αυτο το τραγουδι. Αγγιζει ευκολα την τελειοτητα.Ε και οσο αφορα τους στίχους, βλεπε το 5.

7. Thergothon - The Unknown Kadath in the Cold Waste
Αβυσσος, σκότος και ο Κθουλου να παραμόνευει σε κάθε γωνια.

8. Ulver - A Memorable Fancy - Plates 17-20
Ποιήση William Blake, ερμηνεία Garm = Τελειότητα!

9. Johnny Cash - Hurt
Σπάνια μια διασκεύη είναι καλύτερη απο το αυθεντικό. Ο Cash εσπασε τον κανόνα (πολλαπλές φορες θα έλεγα) και έκανε ενα ηδη μεγάλο τραγούδι τεράστιο. Για μένα θα είναι παντα "δικο του".

10. Esoteric - A Worthless Dream
A fool's hope, a worthless dream...

φανταστική λίστα.

k genikotera autoi pou exoun gousto, opws o manwlis pappas, as min einai kakogamimenes aderfes k as anevazoun!

θες να πεις πως σου λείπει κάποιο από τα δέκα τραγούδια;;

ola mou leipoun

epeidi tin ekana ti malakia mou kai ksexasa to drought apeksw apo to rar tha ksanaanevasw syntoma

10. Burnt By The Sun – Spinner Dunn
Το καλύτερο mathcore κομμάτι. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να μη λέει και τίποτα. Λέει όμως.

9. Life Of Agony – Through And Through
Οι Life Of Agony υπήρξαν μεγάλα παλικάρια στις συνθέσεις τους, στους στίχους τους και στα φωνητικά τους. Το "River Runs Red" είναι ο καλύτερός τους δίσκος και αυτό μάλλον το καλύτερο κομμάτι του. Απόλυτα πλήρες από κάθε άποψη. Στις πρώτες ακροάσεις φαίνεται αστείο και άκυρο, αλλά να σας δω όταν θα σκέφτεστε "για να τη βάλω άλλη μια φορά τη μαλακία να γελάσω λίγο".

8. Zao – Lies Of Serpents, A River Of Tears
Να βάζουμε λέει τραγούδια που μπορούν να ακουστούν απ' όλους. Αυτό εδώ είναι απίστευτα βαρύ, είναι σκληρό κομμάτι, τα φωνητικά είναι τα πιο σκισμένα που έχω ακούσει, είναι μεταλλικό hardcore. Ε, πώς διάολο γίνεται και το γουστάρουν όλοι, μου λέτε?

7. Pixies – Where Is My Mind
Κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι ό,τι καλύτερο έχει βγει ποτέ από κιθάρα.

6. Yanni – Nostalgia
Τρομερή, γιγαντιαία σύνθεση. Δεν υπάρχουν λόγια μόνο ένας τίτλος. Ο καθένας τον μεταφράζει όπως θέλει και αφομοιώνει τη μελωδία με το δικό του τρόπο. Είναι τόσο ισχυρή αυτή η κορύφωσή του που δε γίνεται να μην ανατριχιάσεις, ακόμα κι αν ακούς ΘΡΑΣ. Το "Nostalgia" σε κάνει πάντα να σκέφτεσαι εσένα, αυτά που έχεις ζήσει και αυτά που θες να ζήσεις. Μεγάλο προσόν για ένα κομμάτι!

Από δω και κάτω σοβαρεύουνε λίγο τα πράματα.

5. Catharsis – Choose Your Heaven
CHOOSE YOUR HEAVEN.

4. Catharsis – Deserts Without Mirages
Εδώ οι Catharsis κάνουν ένα διάλειμμα από τα συνηθισμένα (συνηθισμένα... τέλος πάντων) γράφοντας ένα κομμάτι αιώνιο σε ρυθμούς επαναληπτικούς, αργούς και επώδυνους που καταλήγει σε ένα ξέσπασμα, το οποίο με τη σειρά του καταλήγει σε ένα άλλο ακόμα εντονότερο. Είναι ένας τύπος που μουρμουρίζει διπλωμένος σε εμβρυϊκή στάση στο κρεβάτι του, τελικά πνίγεται και σηκώνεται απότομα, έτοιμος ψυχικά να κάνει ό,τι τον φωτίσει ο μοναδικός θεός που πιστεύει, δηλαδή ο εαυτός του. Απ' αυτό το σημείο και μετά, το κομμάτι είναι λευκό χαρτί στο μυαλό του ακροατή που συνεχίζει την ιστορία και γράφει το τέλος, ανάλογα με τις προθέσεις του.

3. Requiem – Defeat
Η παραδοχή της ήττας και η απελπισία μπροστά στη διαπίστωσή της. Αν είχε συμβεί νωρίτερα, το καλύτερο τραγούδι του κόσμου δε θα υπήρχε. Αυτή η αποτυχία όμως είναι και ο θρίαμβος και τελικά δεν υπάρχει τίποτα πιο γλυκό απ’ τον πόνο της απελπισίας, τη στιγμή που κοιτώντας πίσω βλέπεις ότι αφιέρωσες όλη σου τη ζωή προσπαθώντας, κι ας καταστράφηκες. Για τέτοια ζητήματα μιλάνε οι Requiem εδώ. Και το ήξεραν ότι το κλάμα τους θα σταθεί ικανό να ξεκινήσει τις μεγαλύτερες επαναστάσεις. Τις ατομικές.

2. Newborn – Dead Poet Society
Η συνθετική τελειότητα αυτού του κομματιού, όσο κι αν είναι περιττό να αναφέρεται μπροστά στη συναισθηματική βαρύτητα του, μόλις με ανάγκασε να γράψω αυτή την πρόταση. Το "Dead Poet Society" είναι όλη η θετική ενέργεια του σύμπαντος μέσα σε τέσσερα λεπτά. Δακρύζω κάθε φορά που το ακούω, όχι επειδή προκαλεί θλίψη ή συγκίνηση, αλλά επειδή η ενέργειά του με φορτίζει τόσο ώστε βρίσκει διέξοδο απ' τα μάτια μου. Οι Newborn μπήκαν σ' ένα στούντιο και έπαιξαν τόσο δυνατά και παθιασμένα, έδωσαν τόσα πολλά από τους εαυτούς τους (για το ότι τα είχαν για να τα δώσουν τους αξίζει αγάπη) που με κάνουν να πιθανολογώ ότι μετά εξαϋλώθηκαν γι' αυτό και διέλυσαν στα καπάκια. ‘Η αυτό έγινε ή στο τέλος της ηχογράφησης, και αφού εκτέλεσαν το χρέος τους στην ανθρωπότητα, άρχισαν να τρέχουν γελώντας για όσο πιο μακριά γίνεται.

1. Catharsis – Arsonist's Prayer
Αυτό είναι το καλύτερο κομμάτι που έχει γραφτεί ποτέ. Αντικειμενικά. Είναι το διαχρονικότερο και ουσιαστικότερο τραγούδι από τότε που η μουσική ξεκίνησε να ηχογραφείται. Δε μ' ενδιαφέρει να την εξερευνήσω άλλο για να καταλήξω εκεί. Είναι αστεία η σύγκριση με οποιοδήποτε κομμάτι έχετε ποστάρει μέχρι τώρα και οποιοδήποτε σκέφτεστε να ποστάρετε. Τούτο δω αδιαφορεί για την ομορφιά, για την τέχνη, για τα υπαρξιακά μας, για τους έρωτές μας, για το τι νομίζουμε πως νιώθουμε ή καταλαβαίνουμε. Είμαστε φυλακισμένοι στο σπίτι μας, στις παρέες μας, στις σχέσεις μας, στα βιβλία που διαβάζουμε και στις και φιλοσοφίες που αγκαλιάζουμε. Είμαστε έρμαια ακόμα και αυτών των συλλογών που ποστάρονται εδώ πέρα. Αυτό εδώ μας ελευθερώνει καίγοντας τα περιττά, ξηλώνοντας παρωπίδες και γκρεμίζοντας αυτά που μας χωρίζουν απ' το πραγματικό δυναμικό που έχει ο καθένας μας σαν άτομο. Αυτό το κομμάτι σιχαίνεται τον άνθρωπο αλλά έχει πίστη σ' αυτόν και τον αγαπάει πολύ. Αφιερωμένο στον άνθρωπο. Εύχομαι σε όλους, ακούγοντάς το και διαβάζοντας τους στίχους, να αντιληφθούν κάτι παραπάνω από μουσική που δεν είναι ακριβώς του γούστου τους.

Code:

---

http://rapidshare.com/files/142258252/top10-Pitsadoros.rar.html

---

yanni.

de nai yanni einai yannaki k gamaei

pitsadore den sou aresoun oi catharsis e ? :P

padws kales epiloges. exeis mesa zao,life of agony :dfinger:

Burnt by the Sun :shock:
Δεν είχα ξανακούσει και έπαθα πλάκα απ' το κομμάτι.
Μεσιε Πιτσαδόρε τι προτείνεις για αρχή?

the perfect is the enemy of the good (2003)

Quote:

---

Originally Posted by Pitsadoros

6. Yanni – Nostalgia
Τρομερή, γιγαντιαία σύνθεση. Δεν υπάρχουν λόγια μόνο ένας τίτλος. Ο καθένας τον μεταφράζει όπως θέλει και αφομοιώνει τη μελωδία με το δικό του τρόπο. Είναι τόσο ισχυρή αυτή η κορύφωσή του που δε γίνεται να μην ανατριχιάσεις, ακόμα κι αν ακούς ΘΡΑΣ. Το "Nostalgia" σε κάνει πάντα να σκέφτεσαι εσένα, αυτά που έχεις ζήσει και αυτά που θες να ζήσεις. Μεγάλο προσόν για ένα κομμάτι!

---

μαεχ.

θενξ

episis oson afora sto yanni eiste kollimenoi pou den krinete antikeimenika, vlepete to kammeno dasos k xanete to gamato to platani pou swthike ap tin katastrofiki mania tis PYRHNHS LAILAPAS k de sikwnw kouventa!