Καιρό το λέγαμε για ένα τέτοιο θρεντ. Για προτείνετε τίποτα έτσι καινούριο και συγκλονιστικό.
Printable View
Καιρό το λέγαμε για ένα τέτοιο θρεντ. Για προτείνετε τίποτα έτσι καινούριο και συγκλονιστικό.
http://www.otofotki.pl/img9/obrazki/...13024_full.jpg
Βγήκε το 2005 και είναι απλά υπέροχο.
Έχει και φοβερό concept, όχι σαν κιτσαρίες τύπου Operation Mindcrime. Περιγράφει το τελευταίο όνειρο ενός ανθρώπου καθώς βρίσκεται στο κρεβάτι του θανάτου. Χωρίς λόγια το περιγράφει βέβαια, τα λόγια είναι πασέ πια.
Σοβαρά τώρα, είναι εξαιρετικό
Δεν έχω ακούσει καινούργια πράγματα εδώ και αρκετό καιρό, αλλά λες και ξέρουμε και τα παλιά. Μερικά πολύ αγαπημένα:
(Dark Ambient)
Kammarheit - The Starwheel
Northaunt - Barren Land, Visions
(The Magnificent Void)
Drone/Ambient φάση
http://virb.com/taigaremains
(descend at ivory cliffs, the sad marvels)
http://www.myspace.com/celersite
(discourses of the withered)
(όλα)
http://www.lostinelegy.com/wp-conten...2000-Front.jpg
diskara psybient tou 2000. opoios einai magkas na akousei. de lew tpt allo.
Δεν είμαι πολύ στη φάση αλλά είναι πάντα ωραία αυτά τα dark επιβλητικά του φθόγγου. Τους kammarheit κάπου τους είχα ξαναπετύχει, οι northaunt μου εκαναν εντύπωση (btw ειναι horizons, όχι visions), τώρα τσεκάρω και τα drones που πρότεινες.
Οι προτάσεις των υποδελοιπων θα ακουστούν κι αυται.
edit: ο άλλος ο βλάκας του ροκιν πρότεινε τσιλαουτ ελεκτρονικα μπουνταμπαρ βέβαια ε.
Black To Comm - Alphabet 1968
απ'τους ωραιότερους δίσκους που άκουσα το 09, string drones αρκετά μελωδικά και θαμμένα, φανταστείτε έναν πιο πειραματικό max richter ή έναν πιο οργανικό hecker (χμ μάλλον μαλακισμένη σύγκριση η τελευταία αλλά έχουν και οι δύο αυτή την πηχτή αίσθηση όταν έχουν φτάσει τα 100 layers).
Richard Skelton - Landings
παρόμοια φάση με το παραπάνω, ακόμα πιο μελωδικό + κιθάρα, με ενδιαφέρον κόντεξτ:
Quote:
That this work is dedicated – as all Skelton’s works are – to his late wife, the artist Louise Skelton, is of utmost relevance. Initially the connections between this loss and the landscapes described seem to be via parallels with the decline of the ruined farmhouses of Hempshaws and Old Rachels, but gradually there comes a sense of release, of rebirth and of rebuilding. He recorded music in those locations (still – just about – visible on Google Maps), playing it back, attempting to reawaken them and engage them in continuing dialogue. The diary sets underlying field recordings of wildlife and rivers in fresh light, describing the water’s course and the arcs of the birds’ flights, seeing them as boundaries and connections, wires across the landscape which join and separate contrasting fields; Skelton sketching in his own lines by moving stones between the ruins, and by airing the sounds of one into the decrepit spaces of the other.
The Caretaker - Deleted Scenes/Forgotten Dreams (ή οποιοδήποτε άλλο)
υπερβολικά ήρεμο, με μπόλικο crackle/hiss που του δίνει μια ωραία ζεστασιά, είναι καλύτερος και από τήλιο πριν τον ύπνο.
απ'τον τελευταίο δίσκο του:
Να πει ο Χρήστος για Skelton και A Broken Consort.
Και ακούστε και νέο Fenn 'O Berg. Οι Black to Comm είναι εξαιρετικοί τύποι.
to omwnymo apauto pou postara, TSAKISTEITE na to akousete.
Όχι και τόσο ambient, ε;
Thanks for the suggestion! Πάρα πολύ καλός δίσκος.Quote:
Originally Posted by Custom User
Ε εντάξει αν είναι να είμαστε τόσο ΕΛΙΤΙΣΤΕΣ αυτό που ονομάζουν οι (σωστοί) δημοσιογράφοι ambient είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο, και δεν είναι ακριβώς ούτε αυτό που πόσταρες ούτε αυτό του κάνσερ ούτε ο Richard Skelton, και θα καταλήξουμε να λέμε μόνο ποιο άλμπουμ του Steve Roach ή Robert Rich προτιμάμε.
Για τον Σκέλτον το απόσπασμα που πόσταρε ο Λόκι τα λέει όλα αυτά που χρειάζεται να ξέρουμε. Εγώ να πω επίσης ότι ηχογραφεί με διάφορα ονόματα, όπως Carousell, A Broken Consort, Clouwbeck, Landings, το δικό του, και όλη του η μουσική είναι περίπου παραλλαγές του ίδιου πράγματος και θα μπορούσε να περιγραφεί ως ακουστικό drone. Κάπως σαν έναν Morton Feldman πιο μουσικό. Οι αγαπημένοι μου δίσκοι είναι τα A Broken Consort - Box of Birtch, Richard Skelton - Marking Time, Clouwbeck - A Moraine. Επίσης ξεχωριστή μνεία πρέπει να κάνουμε και στις κυκλοφορίες του μέσω του δικού του λέιμπελ Sustain-Release, πάντοτε limited και εξαιρετικής αισθητικής. Τσεκάρετε -> http://www.sustain-release.co.uk
Πολύ ενδιαφέρον Richard Skelton τρίβια είναι και η συμμετοχή του με ενορχηστρώσεις στο σιντι Stray Birds της singer-songwriter Autumn Grieve, σε wyrd folk πως τα λένε αυτά φάση. Να ακούσετε αυτό και το Terra Infinita, είναι αρκετά υπέροχα. http://www.myspace.com/autumngrieve
Ικόνο πες αν σου άρεσε ειδικά ο Taiga Remains και γενικά προτείνετε παρόμοια, τα αγαπώ πολύ!
http://en.academic.ru/pictures/enwik...alon_Sutra.jpg
Harold Budd - Avalon Sutra[2005]
Γνωστός και από τις συνεργασίες με Brian Eno (αλλά και με Cocteau twins μεταξύ των άλλων), και έχοντας ισχυρό personnel [David Sylvian, Jon Gibson (Phillip Glass, Terry Riley, Steve Reich)] δημιουργεί την πιο μοντέρνα δουλειά του. Συνθέσεις γραμμένες για πιάνο, με Rhodes αποχρώσεις, διακριτικά συνοδευόμενες από έγχορδα και πνευστά (δώστε βάση στα arabesque parts).
βασικά όλοι εσείς που ακούτε άμπιεντς και χζζζχζχχζ και δάση με γυμνούς βικόντικς και γενικά τραγούδια που τα προχωράς παρακάτω και παίζει το ίδιο και είναι 20λεπτα, μπορείτε να μου λύσετε μια απορία;
Πότε τα ακούτε; όταν είστε σπίτι; στο γουώκμαν; ως ατμόσφαιρα; απλά να παίζει κάτι από πίσω το οποίο δεν πολυδίνετε σημασία; ως χαλί;
Εξαιρετικά τα black to comm, landings, skelton, και γενικά έχω την άποψη (χωρίςνα συγκινούμαι ιδιαίτερα στα περισσότερα) ότι τα type γενικώς δεν απογοητεύουν. Αν θέλετε πιο ολοκληρώμενα δείγματα δουειών απο κει συγκεκριμένα πέρα απο τα tube μπορείτε να τα βρείτε και στο site της type όλα streaming μέσα soundcloud:
http://typerecords.com/artists/ κλικ σε αρτιστ και όλα τα αλμπουνς στα πόδια σας.
Μια επίσης ενδιαφέρουσα φάση είναι τα typecasts, μίξεις και προγράμματα δηλαδή απο διάφορο κόσμο. Δοκιμάζετε αυτήν την εντυπωσιακή φάση απο τον marc richter:
http://typerecords.com/typecasts/15
Σαν βρω λίγο χρόνο -και όρεξη- θα πω και γω δυο κουβέντες ακόμα.
Δεγκουντσαν, σε έβλεπα που έλεγες και κάτι παπαριές για τους velayat faqih και σκεφτόμουν: διακόσα χρόνια ακούς και παίζεις μουσική, γιατί να γίνεσαι μπαντιλάκης;
ποιοί είναι οι κύριοι δεν τους ξέρω. what is this i dont even.
Eκει στο musicians που κράζατε τον σταμ που έκανε ένα τζαμ. Κι ο γιόρκι ένα ξόρκι.
επειδή εκεί το είχα παρακολουθήσει, είχε μια βάση. πες πως έλεγε ότι το αποτέλεσμα δεν αποτύπωνε τις δυνατότητες του πανάκριβου εξοπλισμού που χρησιμοποιούσαν (εν μέρει συμφώνησα δλδ εκεί). αλλά εδώ τι διάολο εννοείς γκουντσαν; εκτός του χαζού σχολίου σε φάση "χζζζχζζ και δάση και 20 λεπτά το ίδιο και που στο διάολο πηγαν τα riffs", τι νόημα έχει μια ερώτηση του στυλ "πότε τα ακούτε"; τι παραπάνω θα καταλάβεις αν σου απαντήσουν όταν πλένω τα πιάτα/κοιμάμαι/είμαι στο δρόμο περί της μουσικής ας πούμε;
Στη σωστή άμπιεντ ποτέ δε παίζει το ίδιο πράγμα επί 20 λεπτά. Εσύ νομίζεις γιατί εσύ είσαι κουφός.
Καταρχάς μια απορία εξέφρασα.
Δεν έχει ίχνος εμπάθειας το ποστ μου ούτε θεωρώ το είδος άχρηστο, gtp και τέτοια. Θα μπορούσα να κάνω ολόκληρη ανάλυση αλλά δεν θα το κάνω γιατί δεν έχω ψάξει σχεδόν καθόλου τη φάση και πολύ πιθανόν να πώ μαλακίες ή να φανώ σαν τη μύγα μες το γάλα καθώς στο θρεντ συμμετέχετε αρκετοί λάτρεις του είδους για το οποίο συζητάτε και μάλλον δεν θέλετε να ξεφύγει η κουβέντα από αυτό.
shriasdf έχεις δίκιο η ερώτηση δεν έχει νόημα και φθόγγε πράγματι μπορεί. Αλλά θα ήθελα από καθαρό ενδιαφέρον να μου το εξηγήσεις αυτό το "δεν παίζει το ίδιο πράμα". Σε απλά ελληνικά αν γίνεται γιατί έχω ένα πρόβλημα με τα πόστ σου.
Ωραία, και γω το εννούσα αυτό που είπα, άλμπειτ με κακούλικο τρόπο! Θυμάσαι που είχες πει πως η μουσική είναι συχνότητα, ρυθμός, (hint) ΗΧΟΧΡΩΜΑ, σε εξέλιξη στο χρόνο? Ε πιάσε έναν από τους καλούς (Roach, Rich etc για σιγουριά) και χρησιμοποίησε αυτό το πιο αναλυτικό mindset για να δεις εάν ισχύει αυτό που έγραψες.
Όχι ότι σημαίνει αυτό πως θα σταματήσει να σε παίρνει ο ύπνος όταν ακούς τέτοια εάν συμβαίνει έτσι, αλλά λέμε τώρα. Βτγ, ο Μπρίαν Ένο είπε ότι η καλή άμπιεντ μουσική μπορεί να λειτουργεί τόσο όταν υπάρχει στο μπάκραουντ, όσο και όταν είναι στο επίκεντρο της προσοχής σου.
Δεν θυμάμαι πουθενά να λέω κάτι τέτοιο. Θυμάμαι να λέω οτι είναι αρμονία, μελωδία και ρυθμός. Αν θυμάσαι εσύ που το είπα, δώσε λίνκ.
Επίσης αυτό που είπες και γώ το χω ακούσει αλλά το θυμόμουν αλλιώς. Έκατσα και έψαξα λοιπόν την ατάκα του eno και είναι. "Ambient Music should be as fascinating as it is ignorable in order not to enforce one particular level of listening attention". Αν λοιπόν και εσύ αυτό το quote εννοείς, με τις κάποιες γνώσεις μου (που μπορεί να είναι και λάθος, ας μας βοηθήσει ο λόκης που πούστευε στην αγγλία ένα χρόνο) νομίζω πως εννοεί ότι η ambient πρέπει να είναι το ίδιο εντυπωσιακή όσο άξια να αγνοηθεί, ή όχι παραπάνω εντυπωσιακή από το σημείο που σταματάς να την αγνοείς έτσι ώστε να μην αποσπά με το ζόρι την προσοχή.
Θα μου πεις παίζουμε με τις λέξεις, θα συμφωνήσω.
Δράττομαι όμως την ευκαιρία και δίνω σημασία στην προηγούμενη ερώτηση μου καθώς θεωρώ την συγκεκριμένη μουσική ιδανική για χαλί όσο ασχολείσαι με κάτι άλλο και ρωτάω άν κάποιος από σας την ακούει με προσοχή. Δηλαδή fully concentrated όπως θα έκανε πχ με ένα κομμάτι της αγαπημένης του μπάντας. Εγώ για παράδειγμα που μου αρέσουν οι Police, όταν τους ακούω με συνεπέρνουν, η προσοχή μου πάει εκεί, δύσκολα κάνω κάτι ταυτόχρονα και έχω παρατηρήσει οτι ακόμα και στο περπάτημα συγχρονίζω το βήμα μου με το ρυθμό. Για τέτοια προσοχή μιλάω.
ps: den katalavenw pws afta pou les eksigoune to oti pote den paizetai to idio prama.
α, οκ! Ε, αυτός είναι ο δικός μου ορισμός και είναι και ο πιο διαδεδομένος πιστεύω πάντως. Η αρμονία οκ, ωραία είναι αλλά δεν είναι χαρακτηριστικό όλων των μουσικών, και συγκεκριμένα όχι απαραίτητα αυτής για την οποία μιλάμε, για αυτό μπαίνει μαζί με την μελωδία μέσα στο "συχνότητα". Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι να παίξεις με τη συχνότητα, και η αρμονία και η μελωδία είναι απλά μερικοί από αυτούς. Το χιντ, το χιντ κατα τ' άλλα.Quote:
Originally Posted by The Good Son
οκ ναι, αυτό που έγραψα πάλι είναι περισσότερο η δικιά μου ερμηνεία στο κουότ του ένο. Νομίζω ότι θα συμφωνήσουμε στο ότι δεν απέχει και πολύ το ένα από το άλλο.Quote:
Originally Posted by The Good Son
Ναι, εγώ! Βασικά η άμπιεντ μουσική που μου αρέσει περισσότερο είναι αυτή που είναι πιο σύνθετη και έχει περισσότερες λεπτομέρειες και πιο τρισδιάστατη εξέλιξη του ήχου, ίσως περισσότερο κοντά στην ηλεκτροακουστική μουσική πχ. Βέβαια πολλές από αυτές επίσης εκπληρώνουν και το άλλο κριτήριο. Η drone μουσική περισσότερο νομίζω είναι αυτή που δουλειά της είναι να σε βάζει σε λήθαργο, σε στονεράρισμα, σε οοοομ και τα λοιπά. Αλλά ακόμα και κει η κάθε δοξαριά του σκέλτον πχ έχει τη σημασία της αν προσέξεις. Και ακόμα και στη drone, σχεδόν ΠΑΝΤΑ υπάρχει μια εξέλιξη του ήχου, σταθερή και πολύ αργή, είναι ο τρόπος που δουλεύει η μουσική, σα να προστίθεται μία νότα ανά 30 δευτερόλεπτα ξέρω γω.Quote:
Originally Posted by The Good Son
ε, εάν δεν είχε καμία εξέλιξη δε θα επιβράβευε το active listening.Quote:
Originally Posted by The Good Son
Για μένα η ερμηνεία σου έχει διαφορά και τεράστια μάλιστα αλλά για να μην παίζουμε με τις λέξεις ας το αφήσουμε.
Γενικά οκ. Απάντησες σε άλλη μου ερώτηση. Πώς γίνεται να έχεις τέτοιο σκόρ στο μπασκετάκι του φίξερ.
'τρισδιάστατη εξέλιξη του ήχου'-όσο ζω μαθαίνω
ps δεν υπερασπίζομαι τον πουστογκουντσαν,ΚΟΜΠΛΕΞΑΡΑΣ είναι.
νομίζω οτι η αναγωγή των παραπάνω ειδών στην αυστηρή έννοια της Μουσικής με τα κριτήρια του γκουντσαν είναι τελείως περιττή και θά'πρεπε να ενδιαφέρει μόνον αυτόνα.
ερωτησις προς φθογγο και λπ...γιατι αναφερετε τον Eno συνεχεια? η ambiense κραταει κατι χιλιετιες
γκουντσαν ακου ενα οποιοδηπωτε τυχαιο album Zoviet France η τα χαλαρα των Asmus Tietchens...ειναι πιο τσονταρυδμ κι απο τον καραφλα με την μια τσοντα στο ενεργητικο του
η εξισωσις με αρμονιες κλπ κλπ κλπ ειναι το λιγοτερο αστεια ε?
ευτυχως καποιοι την εγραψαν στα μπομπρεκια τους και -μαντεψε-ακους οτι ακους
νταξ αμα είναι να σκάσει και ο μημημη και να λέει για τα demo των αβοριγίνων κλειδώστε άφοβα.
as fascinating as ignorable = να είναι ταυτόχρονα ενδιαφέρουσα (=για άκτιβ λίσενινγκ) όσο και αγνοήσιμη, για να μη τραβάει την προσοχή εκτός κι αν επιλέξεις να τη δώσεις, καταλαβαίνω. Δε νομίζω ότι είναι και πολύ ρεαλιστικό άλλωστε ο τύπος που "ονόμασε" την άμπιεντ και έκανε τόσα άλμπουμ στο είδος να πιστεύει ότι η μουσική του αξίζει να ακούγεται μόνο στα αεροδρόμια και τα ασανσέρ, ε?Quote:
Originally Posted by The Good Son
Κατά τ' άλλα, aim high and use your instinct, may the force guide you, κλπ.
χώρος, συχνότητα, χρόνος, φορ φακς σέικ.Quote:
Originally Posted by nikolasfluxus
Εντάξει, ο ένο είναι το pop art παράδειγμα, πρέπει να δείξουμε ότι έχουμε διαβάσει και καμία WIKIPEDIA φάση. Κάτι έχω ακούσει από Tiechens, που δε με εντυπωσίασε ιδιαίτερα, κάπως στη φάση "και τώρα θα πειραματιστώ και θα βρω καινούργια πράγματα". Σίγουρα θα βρήκε καινούργια πράγματα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει ντε και καλά να τον ακούσουμε σήμερα. Πρότεινε κανένα καλό ριπ πάντως (έχει και πεντακόσιους δίσκους ο τύπος)Quote:
Originally Posted by 00i00
φορ φακς σεικ,αλλά με 3 λέξεις πάλι δεν κατάλαβα.
Ρε φθόγγε, η συχνότητα είναι το αντίστροφο της περιόδου [T^(-1)], που είναι χρόνος. τι τις βάζεις σε διαφορετικές διαστάσεις.
ρε. :-|
http://en.wikipedia.org/wiki/Timbre
έντιτ: διαστάσεις με έναν πιο μεταφορικό τρόπο, άξονες. Μη βαράτε, συνηθίζεται να λέγεται έτσι.Quote:
The richness of a sound or note produced by a musical instrument is sometimes described in terms of a sum of a number of distinct frequencies. The lowest frequency is called the fundamental frequency and the pitch it produces is used to name the note. For example, in western music, instruments are normally tuned to A = 440 Hz. Other significant frequencies are called overtones of the fundamental frequency, which may include harmonics and partials. Harmonics are whole number multiples of the fundamental frequency — ×2, ×3, ×4, etc. Partials are other overtones. Most western instruments produce harmonic sounds, but many instruments produce partials and inharmonic tones, such as cymbals and other indefinite-pitched instruments.
οκ μαλακία πέταξα. αλλά δεν καταλαβαίνω τα ελληνικά σου και με μπέρδεψες.
καλά θα γράφω σε γκρήκλις από δω και πέρα!!
Formen letzter Hausmusik του 84 και φυσικα την δουλεια του με Liliental (οχι ως αντιπροσωπευτικα της ambient αλλα για να γκαυλωσεις)...επισης ο κακομοιρος πειραματιζετε απο τα 60ς ακομαQuote:
Originally Posted by phthoggon
ικονοκλαστ οταν θα με παρεις στα σοβαρα θα κερδισεις πολλα πραματα...αυτο ειναι μια υποσχεσις
ο μινμιν μεγαλωνει γερα αυτια
edit: κι ας εχει λιγοτερα plays απο εσενα στο lastfm...χωριο βλεπεις,αργαει ο πολιτισμος
Ωραιος ο phthoggon. Στηριζω.
Οσο για τον Ενο, δεν μπορω να μην του δωσω καποιο βασικο respect, αλλα οι λιγο μεταγενεστεροι του (2-3 χρονια μετα, οπως ειναι ο Robert Rich κ ο Steve Roach και ο Vidna Obmana) αξιζουν πολυ περισσοτερης σημασιας κατα τη γνωμη μου.
hah, twra diavasa posts goodson. Logiko na "akougetai idio gia 20 llepta re malllaka, den alllazei kan!" an akous me ta aftia tou metalla/hardrocka pou paizei 20 xronia thn idia ki8ara kai ta idia sollo.
Phthoggon, o Eleh ti sou leei?
αφού έχουμε αυτό το θρεντ, μην σκοτίζουμε τα ηλεκτρονικοπερίεργα και είμαστε και οφφτοπικ, ας το εμπλουτίσουμε
κατέβασα που λέτε την νεότερη κυκλοφορία του Leyland Kirby (The Caretaker - εδώ λέει παίρνει ballroom μουσική από τα 70s και την βρίσκει πειράζοντας την, V/Vm και άλλα) "Eager To Tear Apart The Stars" και μου άρεσε πολύ και είπα μηπως σας ενδιαφέρει.
βγάζει μία αίσθηση στοιχειωμένου η φάση και είναι ιδιαίτερα συγκινητικός στο τελευταίο κομμάτι που είναι κυρίως piano ambient, τσεκαρετε.
Αφιερωμα στην Ambient.
Ορισμοι,υποειδη, λιγο ιστορικη αναδρομη (πρώτο σκέλος) και φυσικα παρα πολλες προτασεις (δεύτερο σκέλος).
Δεν θα αρχισω απο τον Erik Satie και τον 20ο αιωνα φυσικα, παρολο που τοτε τοποθετουνται οι(προ)παππουδες της αμπιεντ, θα αρχισω απο τον πατερα της ambient Brian Eno και μετα, ο οποιος βεβαια εχει δηλωσει οτι εχει επηρεαστει απο Erik Satie. Φυσικα πριν τον Eno και επιρροες αρκετων Ambient πρωτοπορων των 80ς αξιζει να αναφερθουν ονοματα οπως οι Tangerine Dream ή ο Klaus Schulze.Βασικα κατα καποιον τροπο, υπηρχε ambient και πριν τον Eno, κυριως απο Krautαδες.Για παραδειγμα στην κυκλοφορια Join Inn από τους Ash Ra Tempel το 1973 το 2ο κομματι ειναι 24 λεπτα ambient,και ας μην υπηρχε η λεξη τοτε να το περιγραψει.Το πρωτο ειναι γαματο krautrock και το προτιμω προσωπικα!
Προφανως δεν μπορω να μην δωσω αρκετο respect στον Εnο, παρολα αυτα τους πανω κατω συνομιληκους του που βγαλανε το πρωτο τους αλμπουμ 3-4 χρονια μετα απο αυτον (Steve Roach,Robert Rich,Vidna Obmana) τους θεωρω πολυ πιο σημαντικους για την σκηνη της ambient,καθως διαμορφωσανε εναν ηχο ο οποιος ζει και βασιλευει μεχρι σημερα,τοσο απο τους ιδιους, οσο και απο νεοτερους ambient καλλιτεχνες.
Παρολα αυτα, ο Brian Eno λοιπον ηταν αυτος που χρησιμοποίησε την λεξη "ambient" για να προσδιορισει το ειδος.
Συγκεκριμενα ο ορισμος που εδωσε ηταν ο εξης :Quote:
Eno used the word "ambient" to describe music that creates an atmosphere that puts the listener into a different state of mind; having chosen the word based on the Latin term "ambire", "to surround"
Και οπως αναφερεται στο πρωτο ambient album, Ambient 1 : Music For Airports :Quote:
Brian Eno is generally credited with coining the term "Ambient Music" in the mid-1970s to refer to music that, as he stated, can be either "actively listened to with attention or as easily ignored, depending on the choice of the listener", and that exists on the "cusp between melody and texture"
Επομενως το πρωτο ηλεκτρονικο αλμπουμ ambient κυκλοφορησε το 1978 (κριτική και προτάσεις στο 2ο σκέλος). 2-3 χρονια μετα, αρχες 80ς εγιναν τα πρωτα βηματα για ενα ολοκληρο ρευμα. Μιλαω για καλλιτεχνες πρωτοπορους της ambient και masters του ειδους οπως οι Steve Roach,Michael Stearns,Robert Rich,Ian Boddy,Vidna Obmana και αργοτερα προς αρχες 90ς Geir Jenssen(Biosphere),Pete Namlook,Alio Die.Οι περισσοτεροι απο αυτους γραφουν μουσικη σχεδον ολοιδιου ειδους και φιλοσοφιας και σημερα, ενω εχει υπαρξει και ενα πιο συγχρονο παρομοιο ρευμα με σημαντικοτερο καλλιτεχνη τον Vir Unis (ενδεικτικα αλλα ονοματα, Telomere,Deepspace,Terra Ambient,Tom Heasley,ISHQ aka Matt Hillier).Quote:
Ambient Music must be able to accommodate many levels of listening attention without enforcing one in particular; it must be as ignorable as it is interesting.
Ολα τα παραπανω ειναι ως επι το πλειστον beatless(κατα 80%) με καποιες εξαιρεσεις πχ καποια εχουν tribal στοιχεια(tribal ambient, συνηθως οχι ηλεκτρονικα percussions αλλα sampled απο percussionist) ή ambient-techno(biosphere) ή πολυ διακριτικά beats. Η καθαρη ambient ειναι beatless, απο κει και περα υπαρχουν διαφορα μπασταρδεματα.
Επισης ολα τα παραπανω ειναι γενικα droney, drone ονομαζεται μεγαλης διαρκειας νοτα που επαναλαμβανεται ή ήχος που επαναλαμβάνεται (σχετίζεται με το βυζαντινό ισοκράτημα).
Απο κει και περα αρχες 90s κυρίως εμφανίστηκαν καποια μπασταρδεματα της ambient, ή αν προτιματε, ενσωματωση της και επεξεργασια της σε αλλα μουσικα ειδη , techno ή IDM, πχ από Boards Of Canada, Future Sound Of London (το album Lifeforms) ή Autechre (τα 3 πρώτα τους albums).Έτσι αν δεν κάνω λάθος οι Autechre ήταν αυτοί που καθιέρωσαν το glitchy ambient, και από τότε μέχρι σήμερα έχουμε όλων των ειδών τα fusions/μπασταρδέματα, ambient με glitchy/IDM στοιχεια ή ambient/chill/downtempo σε οποιαδήποτε αναλογία.
Αξιζει να αναφερθει και το Minimal Techno/Ambient, με ονοματα οπως ο Plastikman(project του Richie Hawtin) ή το minimal του Alva Noto (οχι πολυ σχεση,αμυδρη θα ελεγα, με τον Plastikman, αλλα αντε να κατηγοριποιησεις τον Alva Noto).
Μέσα προς τελη 90s αρχισε να εμφανιζεται και το λεγομενο psychill/psybient απο καλλιτεχνες της psy/goa trance σκηνης, η ολη φαση ξεκινησε καπως πιο παλια που στο τελος καθε αλμπουμ για outro υπηρχε downtempo κομμάτι.Οχι, δεν θα αναφερθω σε Shpongle γιατι τους θεωρω απιστευτα υπερεκτιμημενους, αν αξιζει κατι απο κεινη την περιοδο ειναι το Mystical Experiences. Αυτη η σκηνη αν και λιγο βαρετη, εχει βγαλει αρκετα διαμαντακια κυριως μετα το 2000, οπως ειναι οι Aes Dana,οι Solar Fields, ή ο Matt Hillier και το project ISHQ , το οποιο αν και ξεπηδησε απο την psy/goa σκηνη, γερνει πολυ περισσοτερο στην ambient μερια απο οτι στην downtempo, ειδικα το τελευταιο ISHQ (Skyspaces,2011) δεν θα ηταν και τοσο υπερβολη να πει κανεις οτι ειναι επιπεδου Steve Roach! .
Δεν μπορει να μην αναφερθει και η dark ambient,(Brian Lustmord,Robert Rich και αρκετα αργοτερα Raison D'Etre) η οποία έχει συγγενική σχέση και με industrial/rhythmic noise (Flint Glass,Iszoloscope,Ah Cama-Sotz,Camanecroszcope).
Και τελος με τα ειδη, η experimental ambient η οποια ναι μεν ειναι beatless αλλα βασιζεται κυριως σε βαβουριαρικα fx (Shaolin Wooden Men - Binary Input To Flesh Antenna , Shapeshifter - Reticulum Flux).
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Ambient (Beatless &droney)
Brian Eno
Ambient 1 : On Land (1978) - To πρώτο ambient album, σε καποια μερη εχει και πιανο, εμενα μ'αρεσει πολυ το 2ο κομματι και ειναι χαρακτηριστικο του droney beatless που λεω.Ευθυμη μουσικη.
Ambient 2: The Plateaux Of Mirror (1980, με Harold Budd) - Ambient με πιανο.
Ambient 4: On Land (1982) - Απο αυτην την τετραλογια μ'αρεσει περισσοτερο, εχει κατι το μυστηριο
Ακομα αξιζει να ακουσετε τις συνεργασιες του με Robert Fripp, οπως ειναι το
Brian Eno & Robert Fripp - The Equatorial Stars (2004)
=-=
Steve Roach
Καταρχην δεν ειναι υπερβολη πως οτιδηποτε(εστω,το 90%) ακουσετε απο Steve Roach, Robert Rich, Vidna Obmana, Biosphere, Vir Unis θα ειναι αξιολογο. Παρολα αυτα θα προτεινω καποια αγαπημενα μου. Εχουμε και λεμε λοιπον για Steve Roach
Structures From Silence (1984)
The Dream Circle (1994)
The Magnificent Void (1996)
Streams & Currents (2002)
Immersion : One (2006) - Απιστευτο album , απιστευτα χαρακτηριστικο με τελειους ηχους παρα πολλα layers Και εντελως entrancing μοτίβα
Immersion : Two (2006) - Επισης πάρα πολυ καλο.
=-=
Robert Rich
Ο Robert Rich γενικα εχει καποιες πιο σκοτεινες δουλειες.
Sunyata (1981)
Drones (1983)
Trances (1983)
Inner Landscapes (1987)
Robert Rich & Brian Lustmord - Stalker (1995) - Οτι καλυτερο εχει βγει σε Dark Ambient , soundtrack της ομωνυμης ταινιας του Ταρκοφσκυ
A Troubled Resting Place (1996)
Humidity - Three Concerts (3xCD) (2000)
Calling Down The Sky (2004) - Πάρα πολυ καλό
Robert Rich & Ian Boddy – React (2008) - Αυτο δεν ειναι τελειως beatless. Εχει καποιες κομματαρες με πολυ ομορφα beats (Ice Fields,React) και παρα πολυ καλη παραγωγη.
=-=
Vidna Obmana (Dirk Serries) - Εδω τα Beatless μονο, τα tribal παρακατω.
Monument Of Empty Colours (1989)
Passage In Beauty (1991)
Shadowing In Sorrow (1992)
The River Of Appearance (1996) - Παρα πολυ συναισθηματικο ambient, αν καποιος ειναι να δακρυσει θα ειναι με αυτην τη μουσικη
Vidna Obmana / Serge Devadder – The Shape Of Solitude (1999)
The Surreal Sanctuary (2000)
Soundtrack For The Aquarium (2xCD, 2001)
Tremor (2001) , Spore (2003) , Legacy (2004) - Αυτα τα 3 αποτελουν τριλογία (Dante's Trilogy)
Anthology 1984-2004 (2004) - Συλλογη με διαφορα κομματια του, εχει και καποια noise/experimental μέσα
=-=
Biosphere (Geir Jenssen) - Τρελη αδυναμία
Microgravity (1991) - Ambient Techno
Patashnik (1994) - Ambient Techno
Substrata (1997) - Διαμαντι.
Insomnia (1997) - Διαμάντι.Soundtrack της ομωνυμης νορβηγικης ταινιας.
Cirque (2000) - Διαμάντι.
Shenzhou (2002) - Χρησιμοποειται αρκετα βιολι, πολυ ενδιαφερον σαν ακουσμα.
Autour De La Lune (2004) - Απο τα πιο πειραματικά του
Dropsonde (2006) - Πολυ καλο, καποια κομματια εχουν beat και drums.
=-=
Pete Namlook
Αυτον δεν τον εχω ψαξει εξονυχιστικα.
Music For Urban Meditation (2004)
Αξιζουν οι συνεργασιες του με Richie Hawtin ως From Within
Επισης αξιζουν οι συνεργασιες του με Klaus Schulze ως Dark Side Of The Moog, εχουν βγαλει 11(!) δουλειες.
=-=
Vir Unis - Νεωτερος αλλα της ιδιας σχολης
Εδω βαζω τα κυριως beatless του, τα Tribal Ambient του παρακατω. Μιας και ειναι και drummer δειχνει την αγαπη του για τα κρουστα και τους ρυθμους.
Ma Ja Le & Vir Unis - Imaginarium (1998)
The Drift Inside (1999)
Aeonian Glow (2000) - Φοβερό, από τα πρώτα που άκουσα
Lumen (2002)
Vir Unis | Christopher Short - The Yellow House (2002)
Everything Seeks Balance (2004) - Highly Recommended!
=-=
Tom Heasley - Χαρακτηριστικο του τυπου ειναι οτι εχει Recorded Tuba και Didgeridoo που παιζει ο ιδιος
Where The Earth Meets The Sky (2001) - Αυτο ειναι κυριως με τουμπα
Desert Triptych (2005) - Αυτο εχει φουλ didgeridoo μεσα, οτι καλυτερο εχω ακουσει με didgeridoo!
=-=
Maitreya - Απο τους πολυ αγνωστους, beatless/droney φυσικα αλλα με καπως πιο επιθετικο ηχο απο οτι συνηθως, οχι τοσο background.
Stevie Be Zet - Archaic Modulation (1993) - Διαμαντακι, γενικα αγνωστο και underrated
Joel Tammik - Horisont (2011) - Απιστευτος ο Εστονος, ταλεντο και πολυ πιο αγνωστος απο οσο θα πρεπε. Αυτο ειναι το beatless του, και το τελευταιο του μεχρι στιγμης, τα υπολοιπα glitchιζουν
ISHQ - Skyspaces (2011) - Πολυ καλο ,αν και γνωστος μεσω της Psytrance σκηνης, το αλμπουμ του ειναι επιπεδου Steve Roach, Robert Rich κλπ
Proem - Till There's No Breath (2009) - GlitchoIDMας γενικα αυτος (βλεπε παρακατω) ,αλλα το συγκεκριμενο beatless/droney και αρκετα καλο!
Ulver - Lyckanthropen Themes (2002) - ΤΟ αγαπημενο μου αλμπουμ απο Ulver.Ξεχωριστος ηχος.
Ulver - Svidd Neger (2003) - Προτιμω Lyckanthropen Themes. Αρκετα κομματια εχουν πιανακι σε αυτο
Deepspace - Καινουριος ambient droneας, αν σας αρεσουν beatless θα γουσταρετε. Κανενα αλμπουμ του δεν ειναι κακο αλλα για αρχη συστηνω το Slow Moving Lifeforms (2007)
=-=
Tribal Ambient
Vidna Obmana - The Spiritual Bonding (1994)
Vidna Obmana - Crossing The Trail (1998)
Steve Roach & Vir Unis - Body Electric (1999)
Steve Roach & Vir Unis - Blood Machine (2001)
Vir Unis & James Johnson – Perimeter (2001)
Vir Unis - Symbology (2002) - Tribal, εως και IDM'ish σε φασεις πχ στο πρώτο κομμάτι
Vir Unis - Book Of Mutations (2003)
Steve Roach - Fever Dreams (2004)
Klinik & Vidna Obmana – Gluttony (2005)
Vir Unis - Stand Still Like The Hummingbird (2009)
=-=
Ambient Techno
Εδω φυσικα περα απο τα Biosphere που ανεφερα παραπανω και ο οποιος μαλλον εγκαινιασε το ειδος - εκτος αν μου διαφευγει κατι - αξιζουν αναφορα οι Loscil και ο Yagya.
Loscil
Triple Point (2001) - Εδω εχουμε πιο εντονους ρυθμους, καποιο πολυ διακριτικο υποτονικο beat να παιζει στο παρασκηνιο, καποια μελωδικη λουπα κλπ
First Narrows (2004) - Drones αλλα η προσοχη δεν εστιαζεται πληρως σε pads/long notes(που υπαρχουν φυσικα) αλλα μοιραζεται λιγοτερο ή περισσοτερο συντομους επαναλαμβανομενους μικρο-ηχους.
Stases (2006) - Ιδιας φιλοσοφιας με το First Narrows αλλα πιο droney
Yagya
Will I Dream During The Process? (2006)
Rigning (2009)
=-=
Ambient/Glitch/IDM
Autechre - Incunabula (1993)
Autechre - Tri Repetae (1995)
Joel Tammik - Ο εστονος που λεγαμε παραπανω. Παιζει ambient με glitch ηχους, φανταστειτε κατι σαν Vladislav Delay, αλλα προς το πιο ambient και καλυτερος κατ'εμε. Τσεκαρετε τα παντα απο αυτον.
Near The Parenthesis - Of Soft Construction (2007) - Απλα διαμαντι, IDMbient με πιανακι και πολυ ομορφες μελωδιες, σχεδον ολα τα κομματια του αλμπουν ειναι απλα απιστευτα
Near The Parenthesis - L'Eixample (2008) - Περισσοτερο ambient απο οτι το Of Soft Construction
Ab Ovo - Empreintes (2005) - Απιστευτο αλμπουμ, διαμαντι απο τα λιγα. Ambient με IDM δομες, ωραιους ρυθμους και θορυβους, καθως και με μια industrial (με τη γενικοτερη εννοια του ορου) ατμοσφαιρα.
Proem - You Shall Have Ever Been (2006)
Access To Arasaka - void() (2010)
=-=
Psychill/Psybient
Psyfactor - Endless Universe (2006)
The Infinty Project - Mystical Experiences (1996)
Aes Dana - Season 5 (2002)
Solar Fields - Leaving Home (2005)
Anesthesia - State of Mind (2005)
Phutureprimitive - Sub Conscious (2005)
VA - Schlabbaduerst Rekkords Vol 6 (2004) - Απιστευτο ψυχεδελοduboαμπιεντ απο την Underground Σουηδικη(Uppsala) δισκογραφικη (βλεπε αφιερωμα στο τοπικ της ψυχεδελικης trance).
Download,it's ok with them!
=-=
Dark Ambient/Rhythmic Noise/Noise Ambient
Οπως ανεφερα και παραπανω για τον Robet Rich :
Robert Rich & Brian Lustmord - Stalker (1995) - Οτι καλυτερο εχει βγει σε Dark Ambient , soundtrack της ομωνυμης ταινιας του Ταρκοφσκυ
Raison D'Etre - Δεν εχουν βγαλει κακο αλμπουμ
Camanecroszcope - Echoes Ov Who Lieth Dead But Ever Dreameth (2003) - Συνεργασια Ah-Cama Sotz με Iszoloscope
Iszoloscope - Les gorges des limbes (2004) - Beatless, dark ambient
Iszoloscope - The Audient Void (2005) - Θορυβος και dark ambient
Flint Glass - Nyarlathotep (2006) - Παρα πολυ καλο! Crossover Dark Ambient, Rhythmic Noise και IDM. Σκοτεινη ατμοσφαιρα με beats ενιοτε που τα σπανε!
Iszoloscope - The Edge Of Uncertainty (2010) - Δυνατο Rhythmic Noise!
=-=
Experimental Ambient
Shapeshifter - Reticulum Flux (2005) - Παρα πολυ καλος ηχος, beatless αλλα συχνα πυκνα εχει διαφορα περιεργα spacy effects
Shaolin Wooden Men - Binary Input Into Flesh Antenna (2004) -
=-=
Αυτα... Εννοειται χωστε προτασεις κλπ κλπ , και αν δεν μπορειτε να βρειτε κατι, let me know!
