Όταν το "αγροτικό" σου είναι σε μπαντάρες όπως οι Night on Earth και εκεί έχεις ξεδιπλώσει ικανότητες και ταλέντο που αφήνουν τους από κάτω με ανοιχτό το στόμα, δεν είναι καθόλου παράξενο, όταν αποφασίσεις να κάνεις την πρώτη σου προσωπική δουλειά, να κυκλοφορήσεις ένα έπος αυτού του διαμετρήματος.
Είχα ιδιαίτερη σχέση με τους ΝοΕ όσο ήμουν κάτοικος λεκανοπεδίου καθώς τους είχα πετύχει κάμποσες φορές live, μία και με τον Θανάση εννοείται. Η μπάντα εκείνη ήταν τουλάχιστον ιδιαίτερη περίπτωση, καθώς ήταν κάτι σαν μια πιο κλασική (σε ενορχήστρωση) εκδοχή των Portishead ανακατεύοντάς το με τις post-rock νόρμες οι οποίες 10+ χρόνια πριν έχω την εντύπωση ότι δεν είχαν γίνει η μανιέρα που είναι σήμερα. Το ατού των ΝοΕ βεβαίως ήταν η μικροκαμωμένη και λεπτεπίλεπτη Σοφία από την οποία δε μπορούσες να φανταστείς ότι μπορούσε να βγει τέτοια δύναμη, απλά κοιτώντας την. Όλη η κολεκτίβα ΝοΕ πάντα αποτελούνταν από πολύ καλούς μουσικούς, αλλά αυτή η φωνή τους απογείωνε.
Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω παρακολουθήσει την εξέλιξη και τις δραστηριότητες της Σοφίας εδώ και πολλά χρόνια, και αυτό εδώ το album είναι μια αναπάντεχη ευχάριστη έκπληξη. Η κοπέλα προφανώς εδώ κάνει ό,τι θέλει, και αυτό δείχνει και το εύρος των ακουσμάτων της. Πατώντας ακόμη και σε avant-garde όρια, χρησιμοποιεί ακουστικά αλλά και ελληνικά παραδοσιακά όργανα για να αφήσει πάνω αυτή την πανέμορφη φωνή που πατάει πότε σε jazz ρυθμούς και πότε σε πιο κλασικούς, πάντα με μια έντονη σκοτεινή μελωδικότητα και μια υποβόσκουσα "νορβηγίλα" στη ατμόσφαιρα. Πχ εγώ άκουσα πολύ Kari στη φάση σε πολλά σημεία μεταξύ άλλων. Τεσπα πολλά είπα, ακούστε και μόν@(sic) σας.
Λοιπόν αυτό το αγόρασα πριν μια βδομάδα που ήμουν Αθήνα και έκανα βόλτα σε δισκάδικο, καθαρά λόγω του εξώφυλλου και χωρίς να έχω ακούσει νότα ή να ξέρω καν ποια είναι η Σοφία Σαρρή. Στη χειρότερη σκέφτηκα ότι θα πήγαιναν χαμένα 10€, στην καλύτερη εκτός από τη στήριξη θα ένιωθα όπως παλιά, πριν το youtube, που αγόραζες δίσκο επειδή διάβασες μια κριτική, σου είπε καλά λόγια ένας φίλος, φορούσε μπλουζάκι ο τάδε μουσικός ή (στην προκειμένη) είχε γαμάτο εξώφυλλο.
Τελικά αποδείχθηκε εξαιρετική επιλογή και μπράβο μου (!), όντως θυμίζει Kari σε λίγα σημεία και κατά τα άλλα όπως τα έγραψε ο θρεντ στάρτερ,
Quote:
Η κοπέλα προφανώς εδώ κάνει ό,τι θέλει, και αυτό δείχνει και το εύρος των ακουσμάτων της. Πατώντας ακόμη και σε avant-garde όρια, χρησιμοποιεί ακουστικά αλλά και ελληνικά παραδοσιακά όργανα για να αφήσει πάνω αυτή την πανέμορφη φωνή που πατάει πότε σε jazz ρυθμούς και πότε σε πιο κλασικούς, πάντα με μια έντονη σκοτεινή μελωδικότητα και μια υποβόσκουσα "νορβηγίλα" στη ατμόσφαιρα.
Απ' ότι κατάλαβα πρέπει να τσεκάρω και τους NoE.
23-01-2017, 17:25
Leech
Πρώτη φορά μαθαίνω για την ύπαρξη των ΝοΕ εδώ.
Την Σοφία Σαρρή την είχα δει πρόπερσι να ανοίγει για τη Zola Jesus στο Φαζ, και μου'χε αφήσει πολύ καλή εντύπωση, παρά το ψιλο-εμφανές τρακ.
Θα τσεκάρω και το δίσκο της λοιπόν.
23-01-2017, 20:19
Parasight
Μου κάνει μια κάποια έκπληξη που είναι τόσο άγνωστοι οι ΝοΕ σε δύο τόσο γενικά ενημερωμένους συνακροατές. Ενημερώνω λοιπόν:
Το "Second Hand" ηταν ολόκληρο διασκευές σε κομμάτια του Θανάση Παπακωνσταντίνου, αφού συνεργάστκαν live αρκετές φορές. Και μάλιστα διασκευές με την πολύ ευρεία έννοια, καθώς κάποια δεν τα γνωρίζεις καν.
πχ
Και το κομμάτι-σήμα κατατεθέν από τον πρώτο δίσκο:
Αυτή η φωνούλα στον "Λύκο" είναι η αντιστοιχία μιας καταγάλανης ήρεμης θάλασσας σε ταλαίπωρα και βασανισμένα ανθρώπινα μάτια ή μιας μεγάλης βόλτας με τη μηχανή, από αυτές που έχεις ανάγκη να κάνεις για να καθαρίσει το μυαλό από τη σκατίλα του κόσμου.
Πολύ καλή πρόταση Parasight. :)
27-01-2017, 12:17
ypersyntelikos
Προσωπικά έμεινα με το στόμα ανοιχτό με το artwork. Το κοίταζα και το ξανακοίταζα σα χάνος για ώρα.
28-01-2017, 00:32
commissar
Από τη λίστα του Κασερίνου θυμήθηκα να ακούσω επιτέλους το Aenaon και είδα ότι
30-01-2017, 02:50
tsimpouklano
Υπέροχη φωνή, ομολογουμένως. Το album θέλει αρκετές ακροάσεις νομίζω, αλλά αυτός ο "Λύκος" είναι φοβερός. Ειδικά αυτή η "παιδική φωνούλα" είναι λες και ξεπετάχτηκε από το The Witch.
