Missing Pulse / Ledge Fortcher ~ 27/11/2016 @ 8Ball, Thessaloniki

https://scontent.fskg1-1.fna.fbcdn.n...g=eyJpIjoidCJ9

Χθες το βράδυ στο 8ball είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε τη ζωντανή παρουσίαση του πρώτου album των Missing Pulse, με τον ομόνυμο τίτλο. Πρόκειται για ένα διαμάντι 10 κομματιών, που για μένα αναμφισβήτητα είναι η κυκλοφορία της χρονιάς. Άψογο συνθετικά, εκτελεστικά και ως παραγωγή, το δισκάκι αποτελεί το απόσταγμα σχεδόν μιας δεκαετίας ενεργούς δράσης του σχήματος και κινείται σε πλαίσια ατμοσφαιρικού progressive rock με σαφείς επιρροές από Pink Floyd, Tool, Porcupine Tree και λοιπά ονόματα, χωρίς όμως να θυμίζει συγκεκριμένα κάτι από όλα αυτά, καθώς οι δημιουργίες και το παίξιμο των Missing Pulse έχει ξεχωριστή προσωπικότητα. Τα κομμάτια είναι όσο ατμοσφαρικά, σκοτεινά και συναμά δυναμικά και αγριεμένα όσο "χρειάζεται", ώστε να αφήσουν από τις πρώτες κιόλας ακροάσεις την εντύπωση ότι αυτό το album έχει κάτι το πολύ ιδιαίτερο.

Οι Missing Pulse είναι ένα σχήμα που παίζουν σχετικά σπάνια με το full band ηλεκτρικό 5μελές roster τους, καθώς πιο ενεργό στα μαγαζιά της πόλης είναι το ακουστικό κουαρτέτο τους (χωρίς τη δεύτερη ηλεκτρική κιθάρα), ενώ όταν ο χώρος που παίζουν δεν επιτρέπει περισσότερα από δύο άτομα, μπάσο και τύμπανα μένουν στην άκρη.

Κατά τις 22:30 ήμουν στο 8ball καθώς ήθελα να αποφύγω διακαώς τους Ledge Fortcher. Μη με παρεξηγάτε, μπορεί να παίζουν μια χαρά αυτό που παίζουν, η ιδέα χωρίς μπάσσο αλλά με τη μία κιθάρα να παίζει συνεχώς με octaver σε πιο βαρύτονες περιοχές είναι ενδιαφέρουσα κι ο Σάκης που την υλοποιεί είναι καλός κιθαρίστας και πολύ συμπαθητικό παλικάρι, αλλά δεν αντέχω τον τραγουδιστή τους κι όλο αυτό το ροκσταριλίκι/ΜαρκΛανεγκανισμό που αποπνέει. Προσωπική άποψη βεβαίως είναι ότι δεν ταίριαζαν τα δύο σχήματα μεταξύ τους, ο ήχος των Ledge Fortcher είναι αρκετά πιο άγριος και έρχεται σε πλήρη σύγκρουση με το εντελώς μελωδικό/ατμοσφαιρικό ύφος των Missing Pulse, αλλά από όσους ήταν εκεί, αποκόμισα θετικές εντυπώσεις.

Κατά τις 23:00 λοιπόν ξεκίνησε το πρώτο κομμάτι και αμέσως αισθάνθηκα πολύ περίεργα, παρόλο που γνώριζα τα κομμάτια του δίσκου αρκετά καλά. Νομίζω πως οφείλεται στο γεγονός ότι έχω συνηθίσει να βλέπω τους Missing Pulse στην ακουστική εκδοχή τους, οπότε η εικόνα των παιδιών με τις πεταλιέρες, τις ηλεκτρικές κιθάρες αντί για ακουστικές, το full drum-set αντί του πολύ minimal και portable με τη 18" κάσα και το 1 τομ, ίσως με παραξένεψε. Προσωπικές θολούρες είναι αυτές, γιατί κατά τα άλλα, οι Missing Pulse θέρισαν χθες. Θα μπορούσε κάλλιστα αυτή η performance να είναι η ηχογράφηση του δίσκου τους και πραγματικά δε θα υστερούσε σε τίποτα από τα overdubbed recordings και την τόσο προσεγμένη παραγωγή του Λευτέρη Μαρκαντωνάτου και του Ανδρέα Ασημακόπουλου. Και το καλό είναι πως η χθεσινή βραδιά βιντεοσκοπήθηκε και ηχογραφήθηκε από τον Κώστα Κωφίνα και τα Blueberry studios, οπότε σύντομα θα υπάρχει άφθονο υλικό.

Δεν ξέρω τι θα μπορούσα να σχολιάσω και να μην αδικήσω κάτι/κάποιον. Ο Κώστας Χατζημηλιούδης είναι ένας εξαιρετικός τραγουδιστής, σταθερότατη παρουσία ακόμα κι όταν το άγχος του χτυπάει κόκκινο όπως χθες. Το rhythm section του Γιώργου Μπαλτά (Mother Turtle, Emerald Sun, Atma) και του Πάρη Νικολάου (Atma, Reverse Cowbell, Stray Notes) είναι εκκωφαντικά δεμένο και συμπαγές, παρόλο που ο Πάρης είναι πρόσφατη προσθήκη στο σχήμα και στον δίσκο ηχογράφησε ο μέχρι πρώτινος μπασίστας τους, Πάνος Ιωαννίδης. Στη δεύτερη ηλεκτρική κιθάρα, ο Αρτέμης Μίμης είναι ο αφανής ήρωας που έχει αναλάβει τη βρώμικη δουλειά του να συμπληρώνει τις αρμονίες και τα γεμίσματα των μερών που ακούγονται στο δίσκο από 2/3/4 κιθάρες και είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα σε ρυθμό και μελωδία στους Missing Pulse. Last but not at all least, ο Λευτέρης Μαρκαντωνάτος είναι απλούστατα ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ κιθαρίστας που έχω γνωρίσει, ένας άνθρωπος που τον χαρακτηρίζει τόσο η τεχνική αρτιότητα όσο και το εκπληκτικό μουσικό ένστικτο που του επιτρέπει να μη φλυαρεί ή να μην παίζει κάτι αταίριαστο και περιττό, παρόλο που αν θελήσει τα δάχτυλά του εξαφανίζονται στην ταστιέρα.

Ακούστηκαν τα 10 κομμάτια του δίσκου, χωρισμένα σε 2 πεντάδες (Satisfy You, Untrue, Crossroad, Crows Reign, I am for You & The River, 1100 in a Fly, Between Love and Hate, Hints of Love, My Blood) ανάμεσα από τις οποίες οι Missing Pulse μας χάρισαν τα I Know (Placebo), Even Less (Porcupine Tree), Flying (Anathema), ενώ στο τέλος έκλεισαν με encore το Trains των Porcupine Tree, έπειτα από απαίτηση του κοινού.

Μπορείτε να ακούσετε τη δουλειά των παιδιών στο επίσημο site τους (http://www.missingpulse.com), το album υπάρχει στο Bandcamp (http://missingpulse.bandcamp.com) και εδώ η σελίδα τους στο facebook (http://www.facebook.com/missing.pulse), ενώ όπου τους πετύχετε σε κάποια από τις ζωντανές εμφανίσεις τους, μπορείτε να αγοράσετε το album σε φυσική μορφή, με κόστος μόλις 10 ευρώ, τα οποία φαντάζουν πάρα πολύ λίγα όταν μιλάμε για το δίσκο της χρονιάς!