Jello Biafra & The GSM / Στρες ~ 24/08/2016 @ Αθήνα
Τελικά νίκησα την κούραση και την ρούχλα της μεσοβδόμαδας, οκ λέω Στρεςς μετά από 25 χρόνια, κουβέντα στο μυαλό μου για Jello, γκρίνια και η κυρά, πάμε πάμε πάμε, οπότε και ξεκινήσαμε.
Τελικά φτάνουμε μαγκωμένοι στο Gagarin περιμένοντας να είμαστε εμείς και μεις , αμ δε, βλέπω κόσμο απ έξω, οκ λέω όλοι έξω είναι.
Αμ δε (2) , κόσμος και μέσα, ανεβαίνω με τον άμαχο πληθυσμό πατάρι, βλέπω εκλεκτούς γνωστούς, μετά από λίγο με βλέπουν άλλοι εκλεκτοί γνωστοί.
Λέω στην κυρά , πάω να δω Στρεςς από κοντά και έρχομαι. Δεν χρίζει κριτικής η εμφάνιση, και μόνο η συγκίνηση έφτανε, παίξανε νομίζω όλο το αλμπουμ, και κλείσανε με Λέρο που έγινε τσι πουτάνας.
Τελειώνουν, επιστροφή πατάρι, λέω στον άμαχο πληθυσμό θα κατέβω και για Τζέλο, μετά από λίγο κατεβαίνω. Βρίσκω τους εκλεκτούς φίλους και ERιτες και αράζουμε, κοντά 11:15 βγαίνει η μπαντάρα που έχουν σχηματίσει, αρχίζει να παίζει η "εισαγωγή" και μετά από λίγο βγαίνει ο Τζέλο με ένα Σακάκι / Παλτό / Καμπαρντίνα ... δεν ξέρω πως τα λένε , Satan's Combover και εγώ παγώνω τον χρόνο.
Είμαι κάπου στο 1987-1988 αγκαλιά με τους δίσκους των Dead Kennedys με έναν κολλητό (καλή του ώρα) και το λεξικό παραμάσχαλα να διαβάσουμε τι λένε αυτοί οι στίχοι , και πόσο θα γαμούσε να βλέπαμε αυτόν τον τύπο ζωντανά, να είναι μια κριτική φωνή στην κοινωνία που ζούμε, να γράφει όχι στίχους, αλλά να περιγράφει την ζωή (όχι την δική μας αλλά ταυτιζόμασταν γιατί έτσι θέλαμε). Και ναι μετά από τόσα χρόνια έχοντας διώξει τους δαίμονες που με στοιχειώνουν σε κάθε εμφάνιση παιδικού μου "ήρωα" και με τον τρόμο μην ξεφτιλιστεί είμαι από κάτω και τον χαζεύω.
Είτε δεις βίντεα του τότε είτε τον έβλεπες εχτές, σε θέμα περφορμανς απλά είναι απαράλλαχτος.
Αφού αναφέρθηκε στον κόσμο με πολύ χρόνο, αρχίζει να μας τρυπάει τα αυτιά η μπασογραμμή του Forkboy, και ενώ είμαι έτοιμος για ισοπέδωση έχει έρθει ένας ΜΑΛΑΚΑΣ ψηλέας μπροστά μου που όλο μιλάει με τον φίλο του και πέρα δώθε πέρα δώθε το κεφάλι μου έχει γαμήσει το είναι.
Το ανέχομαι για άλλο ένα τραγούδι και μετά απλά τον προσπερνάω και πάω πιο μπροστά, κάθομαι ανάμεσα σε 2 "μεγάλους" (ναι πιο μεγάλους από μένα), τους ρωτάω ενοχλώ, με κοιτάνε, μου λένε όλοι οι καλοί χωράνε, και μετά από λίγο σκάει το πιο γνωστό ριφφ των Dead Kennedys κοιτάζονται αυτοί οι 2 και με ύφος "ε ναι πρέπει" πάνε μπροστά να χωθούν , ε να γαμήσω λέω και εγώ και μπαίνω στον πανικό .... μετά από αυτό απλά έμεινα να χορεύω πόγκο (σχεδόν, φάση πιτ ήταν) μέχρι και το Holiday in Cambodia ...μετά έκανε ένα crowd-surf ο Jello και επειδή βρέθηκα να τον κρατάω για ώρα από πάνω μου κατάλαβα ότι έχει παχύνει ΠΑΡΑ ΠΟΛΎ και γω έχω ψοφήσει. Ήξερα περίπου πόσο παίζουν οπότε λέω, τα 2 τελευταία τραγούδια με την μαντάμ μου , τελικά μας έκανε το χατήρι και έπαιξε άλλα 4 αντί για 2 με το Too Drunk to fuck να κάνει όποιον ήταν μέσα στο Γκαγκάριν , είτε ακροατής είτε απλά κατσαρίδα να χορεύει σαν να μην υπάρχει αύριο.
Να πω ότι ο 58χρονος τύπος από το κολοράντο είναι αυτό που εγώ έχω στο μυαλό μου ως Πανκ, όχι απλά μουσική αλλά και πολιτικό υπόβαθρο. Δεν σταμάτησε να σχολιάζει τα γεγονότα του κόσμου , από Μπατσοκρατεία , τράπεζες, πλούτο, μέχρι αύξηση του θρησκευτικού φανατισμού, και φυσικά την χρυση αυγή.
Δυστυχώς το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου δεν φάνηκε να ασπάζεται την δική μου άποψη περί ενιαίου σετ μουσική/πολιτική αλλά δεν πειράζει.
Να πω ότι τίμιο μερτσαντ με 10€ μπλουζάκια 6 και 8 cd .
Πιθανότατα να ήθελα να πω και άλλα, αλλά δεν έχει σημασία. Για μένα αυτό που είχα στο μυαλό μου για τον Τζελο Μπιαφρα έμεινε αναλίωτο μετά από σχεδόν 30 χρόνια.
(τις άλλες 2 νομίζω φορές που έχει έρθει οι συνθήκες δεν με άφησαν να πάω να τον δω)
