1000mods/this is nowhere/million hollers, salonica 24/11

Αφιξη στο μαγαζι με τους million hollers να ειναι ηδη πανω. Ενημερωθηκα οτι εχασα ένα κομματι. Τους ειχα ξαναδει τον Σεπτεμβρη που ειχαμε παιξει μαζι. Τοτε λογω περιστασεων δεν τους ειχα πολυπροσεξει, χθες ομως τους παρακολουθησα προσεκτικα. Οπως οι περισσοτεροι εστιασα κι εγω στο οτι δεν εχουν μπασο, πραγμα που σε σημεια ειναι οντως "ευρηματικο", αλλες φορες ομως ενοχλει μιας και κατι λειπει.
Δεν εχω ακουσει κανα κομματι τους παρα μονο σε εκπομπες του downtuned. Αν θυμαμαι καλα ξεχωρισα το it's all good αλλα δεν ειμαι και σιγουρος. Σαφως χρειαζεται δουλεια αλλα ειναι σε καλο δρομο. Τον κοσμο παντως τον κερδισαν.

Γνωστη περιπτωση οι this is nowhere που ακολουθησαν. Ιδιαιτερη μπαντα με σαφεστατη ποιοτητα στις συνθεσεις της. Το μεγαλυτερο ατου τους κατ' εμε ειναι οτι διαθετουν ταυτοτητα ως μπαντα, πραγμα που μονο δεδομενο δεν ειναι στην εγχωρια σκηνη. Αψογοι εκτελεστικα, χωρις αγχος, με προφανη εμπιστοσυνη στον εαυτο τους. Με χαλασε παντως η απουσια καποιων συγκεκριμενων κομματιων αλλα ας ειναι. Εξαιρετικοι...

Και παμε... Road to burn και ο χαμος αρχιζει. Κατι δεν πηγε καλα με τον ηχο χθες. Η φωνη ακουγονταν με το ζορι σε καποια σημεια, ενω προς τα πισω συμφωνα με μαρτυριες ακουγονταν κανονικα.
Ο κοσμος αντιμετωπισε τους 1000mods με αντιδρασεις που εφταναν σε επιπεδα λατρειας και διεκρινα τη μπαντα να ψιλοξαφνιαζεται ως ένα βαθμο από το γεγονος. Πολυ γρηγορα αρπαξα μια καλη αγκωνια στα μουτρα με αποτελεσμα να αραξω μπροστα διοτι ζαλιζομουν. Ακουσαμε σχεδον ολο το αλμπουμ κι ένα τζαμαρισμα μεγαααααλης διαρκειας. Η μπαντα επαιξε αψογα και ολοι γουσταραμε. Παροξυσμος κι ανταρα ελαβε χωρα κατα τη διαρκεια των vidage, el rollito, road to burn, track me, 7 flies. Κορυφαια στιγμη το super van vacation με τον Δανη να παραταει το μπασο και να βουταει στο κοινο. Ηταν μια βραδια που αξιζε πολλα περισσοτερα από τα 8 ευρω του εισιτηριου. Τους περιμενουμε ξανα και συντομα.