Κληρονομικότητα και μαλακία

Λοιπόν, αφορμή για αυτό το θρεντ ήταν μία κουβέντα που είχα με έναν φίλο.

Αυτός είναι πατέρας, έχει παιδάκι ηλικίας 3 ετών, και το ντύνει με μπλουζάκια Ramones, Clash κτλ κτλ.
Ε του είπα ότι μου χτυπάει πολύ άσχημα, με ενοχλεί ρε παιδί μου, όταν ένας γονιός θέλει σώνει και καλά το παιδί του να το μεγαλώνει με τα πρότυπα/μουσικές που είχε αυτός. Ειδικά όταν βλέπω παιδιά-πιτσιρίκια να είναι κατ εικόνα και καθ ομοίωση των γονιών εν αγνοία τους, μου ρχεται να ανοίξω το κεφάλι των γονιών στα 2. Δηλαδή με ποιά γαμημένη νοοτροπία θέλεις το παιδί σου να φοράει μπαντάνα Suicidal Tendencies στα 4 του, να του κουρεύεις το μαλλί-μοικάνα ή να του αφήνεις χαίτη, ή οποιαδήποτε άλλη μαλακία έχεις επιλέξει εσύ στην δικιά σου ζωή?
Το ίδιο ισχύει βεβαίως και με άλλα, όπως οι ομάδες κτλ. Απλά όσο αφορά την μουσική, το θεωρώ ακόμα χειρότερο, μιάς και στο οπαδικό υπάρχει το χουλιγκανιλίκι (και πάντα θα υπάρχει), ε δεν είναι ανάγκη να περάσεις και μουσικό οπαδιλίκι στο παιδί εν αγνοία του.

Έχει αρχίσει να μου την δίνει πολύ άσχημα αυτό το φαινόμενο, το οποίο το βλέπω από τους γύρω μου συνεχώς. Μου φαίνεται σαν έλλειψη σεβασμού απέναντι στο δικαίωμα επιλογής που θα έχει στο μέλλον το ίδιο το παιδί, και ακόμα χειρότερα σαν μία προσπάθεια επιβολής (με φασιστικό τρόπο) του γούστου μας και της καύλας μας πάνω στο παιδί.

Δηλαδή τι? Αν το παιδί σου γίνει trance-ας και δεν ασχολείται καν με μπάλα, θα φύγεις από την ζωή με καημό στην καρδιά? Σε καυλώνει να βλέπεις ένα μικρό ανθρωπάκι να εξελίσσεται σε μία καρικατούρα σου χωρίς την επιλογή του?

Μη σώσει πραγματικά το παιδί μου, αν ποτέ κάνω, να ακούσει ούτε νότα από punk, και μην σώσει να δεί ούτε απέξω την Τούμπα, αν δεν το θέλει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ.

Discuss.

μετά το σκηνικό με τον πατέρα μου να μου λέει :

''ΝΔ να ανοίξει προποτζίδικο ο θείος''

έχω να δηλωσω ότι θα προτιμούσα να μου έλεγε

''να ακούς πασχάλη τερζή, πύλη αξιού αυριο''

Και γενικά πέραν πραγματικής καταπίεσης κάποια στιγμή (αν είναι να γίνει) θα βρει το παιδί σου να ακούσει τερλέγκα και θα σου την πει και για τις μαλακίες που ακούς εσυ... Και βέβαια άλλο να το κάνεις αυτό όταν το παιδί ειναι 4 και άλλο όταν είναι 14...

http://sphotos-c.ak.fbcdn.net/hphoto...25998026_n.jpg

/λοψκ

Το από πάνω ποστ. Οι άνθρωποι που αγαπούν δεν είναι κτητικοί.

καλα δεν ειναι και τοσο τραγικο(ειδικα στην ομαδα ε) εκτος αν το πλακωνει στις φαπες

μεχρι μια ηλικια φτανει η κατηχηση απο το σπιτι σε ολα τα θεματα
οταν τα κωλοπαιδα φτασουν σε εφηβεια μπλεκουν με παρεες, αλητες κλπ και σε γραφει σταρχιδια του οτι και να του πες σαν γονιος :smile:

βασανα τα παιδια

γιος φιλικής οικογένειας είχε πρήξει τα παπάρια των γονιών του στην εφηβεία αγοράζοντας εκατοντάδες μέταλ δίσκους και ακούγοντας όλη μέρα beherit στη διαπασών. όταν πια μετά μερικά χρόνια ο πατέρας του το αποδέχτηκε και αποφάσισε να του κάνει δώρο μια συλλογή judas priest (αυτό πρότειναν οι cool τύποι στο καφενείο), η απάντηση ήταν "πατέρα αυτούς τους είχα θεούς παλιά, τώρα ο θεός είναι ο σταμάτης" "ποιος σταμάτης αγόρι μου" "Ο ΓΟΝΙΔΗΣ ΠΑΤΕΡΑ"

άσχετο με το θρεντ αλλά deal with it

εδώ το γέννησαν χωρίς να το ρωτήσουν , τι μπαντάνα θα του φορέσουν σε πείραξε εσένα;

Δεν ξέρω για πανκ-μέταλ μπλουζάκια κλπ, αλλά πάλι καλά να λέμε για μερικούς γονείς που δεν άφησαν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν στο απόλυτο χάος της αστικής εφηβείας και τα γράψανε σε κανα ωδείο, άθλημα, κάτι. Δεν ξέρω αν είμαι απόλυτα ον-τόπικ, αλλά αν ο γονέας έχει την προαίσθηση ότι κάνει κάτι ορθό, τότε ας το κάνει.

Καλώς ή κακώς, το παιδί παίρνει τα πρώτα του ερεθίσματα από την οικογένεια, είτε αυτά αφορούν αναρχία, φασισμό, αθεϊσμό,μορμονική πίστη ή οτιδήποτε σκατά άλλο. Ο γονιός μεταδίδει στο παιδί του, πέρα από αυτά που είναι αντικειμενικά σωστά αλλά δυστυχώς όχι πάντα αυτονόητα (σεβασμός στους ανθρώπους κλπ), αυτά που πιστεύει αυτός ότι είναι σωστά ακριβώς γιατί το αγαπάει και θέλει να το δει να μεγαλώνει με σωστές αξίες (είδατε, από αυτή την πρόταση βγαίνει τελικά ότι και τα "αντικειμενικά σωστά" υποκειμενικά είναι :P ). Διαφωνώ καθέτως με την επιβολή καθεστώτος στο σπίτι όσον αφορά μουσικές και γενικότερα γούστα που έχουν να κάνουν με ποπ κουλτούρα, αλλά όσον αφορά ανθρώπινες αξίες πιστεύω πως ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να υπάρχει συνεχής διαπαιδαγώγηση. Με άλλα λόγια, δεν του βάζω μόνο Hellacopters μπλουζάκια αλλά και Toy Story και Lazy Town αφού του αρέσουν, αλλά θα είμαι εκεί να διορθώσω 1000 φορές στο κεφάλι του την ιδέα που άκουσε από τον συμμαθητή του (ο οποίος προφανώς το άκουσε από το μπαμπά του) στον παιδικό σταθμό ότι το τάδε παιδάκι είναι αλβανός και άρα δεν το παίζουμε.
Όταν μεγαλώσει και γίνει έφηβος ή και μεγαλύτερος ας ακούει και ας γίνει ό,τι σκατά θέλει, δε θα τον εμποδίσω σε τίποτα, θα στενοχωρηθώ μόνο αν γίνει χρυσαυγίτης.

ότι είπε ο Παρασάιτ.
Επίσης ρε ριτζέκτ και τι θες να κάνει το παιδάκι στα 4? να του δώσει λεφτά να πάει στο δισκάδικο να αγοράσει δίσκους μόνο του?
Η ουσία είναι ότι καλός ή κακός τις πρώτες σου αξίες μέσα από την οικογένεια θα τις πάρεις, οπότε ο κάθε γονιός "προσπαθεί" με τον σωστό ή λάθος τρόπο να του περάσει ότι νομίζει σωστό.
Από την άλλη όπως είπαν και πιο πάνω, στα 13-14 η οικογένεια πάει στην μπάντα σε τέτοια θέματα και ακολουθούν την παρέα.
Εκεί είναι που πρέπει να έχεις δώσει κάποιες βάσεις , την μία και μοναδική κατά την δική μου γνώμη. Τον αυτοσεβασμό. Αν υπάρχει ένας λόγος που εγώ είμαι ζωντανός και το μεγαλύτερο μέρος της παρέας μου ξεκληρίστηκε το 1994 θεωρώ ότι είναι αυτό.
Ποτέ δεν ένιωσα την ανάγκη (ακόμα και στα 14-15) να κάνω κάτι που δεν θεωρούσα ας πούμε νορμαλ καθαρά και μόνο για να μην με πούνε οι άλλοι ξενέρωτο.
Τέσπα βαριά συζήτηση αυτή, αλλά μουσική / ομάδες είναι από τα πιο ανώδυνα πράγματα που μπορείς να πρήξεις το παιδί σου συγκριτικά με μια πολιτική κατεύθυνση μίσους ή ενός καγκουρίστικου lifestyle.

Καλο ειναι να αφηνεις το παιδι να επιλεξει.
Σαν γονιος ομως δωστου τις επιλογες.
Βαλτου να ακουσει απ ολα τα ειδη μουσικης κι ας διαλεξει.
Πηγαινετο ποδοσφαιρο , καρατε , μπαλετο , μπασκετ , βολευ , κολυμβητηριο να δει πως ειναι και τι κανουν στο καθενα , και ας διαλεξει το παιδι τι θελει.
Δε μπορεις ουτε εσυ σαν γονιος να πεις τι ειναι σωστο και τι λαθος για το παιδι , ουτε μπορεις να ξερεις που εχει κλιση το παιδι εκ των προτερων.
Το μαθαινεις να σκεφτεται και να επιλεγει μονο του αυτο που το παιδι θεωρει καλυτερο για τον εαυτο του.

Και επειδή το ίντερνετ πάντα κολλάει στην κουβέντα, τώρα με το ίντερνετ τα παιδιά έχουν πρόσβαση στα πάντα. Όχι σαν εμάς τα βλαχάκια που μάθαμε τους priest από τη δισκοθήκη του θείου. Κατά τα άλλα ως γονέας αν τύχει και ακούσω κάνα άσμα "κάνε ότι σου είπα πιπα πιπα πιπα" από το δωμάτιό του θα κάτσω να του εξηγήσω ότι μειώνει πολύ τον εαυτό του με αυτές τις μαλακίες που ακούει. Αν όμως μου σκάσει με κάνα μπλουζάκι χρυσή αυγή ή κάνα αστειάκι για φούρνους και όλα αυτά, εκεί έχει ξύλο και μάλιστα γερό ώστε να καταλάβει ότι αυτές οι ιστοριούλες δεν είναι παιχνίδι (και γενικώς καλό θα ήταν η ΧΑ να κάνει το λάθος να εμφανιστεί σε καμιά πορεία, να χει 5-6 απώλειες μπας και καταλάβουν τα μπάσταρδα πιτσιρίκια που γοητεύονται ότι ο ναζισμός εκεί οδηγεί. Αλλά ως τώρα φέρονται αρκετά έξυπνα και δείχνουν να ξέρουν ως που τους παίρνει).

σωστά τα λέει ο πάρασαητ αλλά θα το επεκτείνω λίγο παραπάνω για να κάνω ένα πόιντ. η επιβολή οποιασδήποτε κατάστασης/άποψης/συμπεριφοράς/ασχολίας μόνο αρνητική μπορεί να αποβεί και όποιος γονιός χαίρεται να επιβάλλει πράγματα στο σπίτι του ας αρχίσει να κάνει προπόνηση για το μέλλον που λέγεται εφηβεία. θα πρέπει ωστόσο να αναλογιστούμε και το εξής. πολλά πράγματα "επιβάλλονται" στα παιδιά μας, όχι επειδή τους ωθήσαμε εκεί ή τους πιέσαμε να κάνουν κάτι αλλά γιατί έτσι συμπεριφερόμαστε στην καθημερινότητα μας. ο γιος μου αντιγράφει και την παραμικρή κουβέντα που θα πούμε εγώ και η μαμά του και περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να μας την πετάξει, σκαλίζει την μύτη του αν την σκαλίζω και εγώ, θέλει να κάτσει στον υπολογιστή αν κάθομαι και εγώ, δεν θέλει να παίξει αν με δει να κάθομαι στον καναπέ και να βλέπω τηλεόραση, φωνάζει και είναι νευρικός αν είμαι και εγώ σε παρόμοια κατάσταση και γενικά συμπεριφέρεται σαν καθρέφτης του είναι μας. αυτό που προσπαθώ εγώ προσωπικά λοιπόν να κάνω είναι να κρατάω τις ισορροπίες. φυσικά υπάρχουν πράγματα με τα οποία θα τον προτρέψω να ασχοληθεί όπως παιχνίδι, αθλητισμό και μουσική αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα του τα επιβάλλω, ούτε θα νιώσω να γκρεμίζεται ο κόσμος γύρω μου αν το παιδί μου δεν θέλει να ασχοληθεί με κάτι από αυτά. έχω αδερφικούς φίλους που το σπίτι τους είναι σαν σύνδεσμος του παοκ, όλη την ημέρα η συζήτηση είναι ο παοκ, το μοναδικό χόμπυ είναι ο παοκ. το οτι με τα χίλια ζόρια και τις ατελείωτες συζητήσεις προσπαθήσαμε να τους πείσουμε να μην ωθούν τα παιδιά τους προς μια ιδεολογία/ομάδα/αντίληψη δεν σημαίνει οτι αυτά τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ένα τέτοιο περιβάλλον, δεν θα βγούνε παοκτσήδες. το θέμα εδώ είναι μέσα σε αυτό το περιβάλλον ο πατέρας/μητέρα να μην έχουν το ρόλο του ινστρούκτορα, γιατί το ξαναλέω εφηβεία όλη περάσαμε και ξέρετε πως είναι.

panta uparxei i upervoli, kai o reject se autin estiazei, kai eseis to pirate oti den prepei na toy dineis kanena erethisma tou paidiou
ta paradeigmata poy paroysiazei einai eleeina, kai eidika otan vlepo paidaki me moikana epeidh prepei na einai "alitiz fuck yeah" xernao ligo mesa moy kai poly apexo moy
kata ta alla kala ta lete an kai den ta diabasa ola, ayta pou leei o reject einai olososta kai ta diabasa ola