Ion Britton "Eat Metal" EP, Eat Metal Music/1987
http://cdbaby.name/i/o/ionbritton.jpg
1. Nite Frite
2. Illusination
3. Eat Metal
4. Mind Grind
Να πούμε, καταρχάς, μερικά πραγματάκια, επειδή πολλοί "φιλόμουσοι", τελευταία, συναρτούν την καλλιτεχνική αξία σχεδόν αποκλειστικά με τη διαχρονικότητα ή/και την αναγνωρισιμότητα ενός σχήματος. Λοιπόν, είναι πιστεύω καθόλα θεμιτό για τους μετέχοντες των μουσικών πραγμάτων να συγκρίνουν ένα μονάχα κομμάτι μιας x μπάντας με μια ολόκληρη δισκογραφία μιας y μπάντας. Εάν, ειδικά, αυτή η y μπάντα κινείται συνεχώς σε μέτρια μέχρι απλώς καλά επίπεδα (για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα), ποιός ο λόγος να μην αναγνωρισθεί η αδυναμία της να γράψει metal ύμνους; Δε θα αρχίσω να πλάθω ιστορίες για το τι παπάδες θα έφτιαχναν οι Heathen's Rage ή οι Graven Image εάν είχαν υπογράψει με τη Metal Blade ή τη Roadrunner, αλλά θα μιλήσω με τα υπάρχοντα δεδομένα του metal χάρτη. Υπάρχει κανείς, άραγε, ο οποίος προτιμά τα δύο demos Sorcerer από όλες τις συνθέσεις των Metallica από το "Black Album" και πέρα; Πιστεύω ότι υπάρχουν ακόμη, ευτυχώς, κάμποσοι τέτοιοι άνθρωποι, μολονότι οι Metallica έχουν πουλήσει καμιά εικοσάρα χιλιάδες φορές περισσότερα albums από τους Σουηδούς! Από τη μία, δηλαδή, έχεις "I Disappear", "Unforgiven II" και "Enter Sandman" κι από την άλλη έχεις "Northern Seas" και "Dark Ages"! Εντάξει, ο καθένας κάνει τις επιλογές του...
Δεν παρουσιάζω την κατάσταση σαν «true vikings οι μέν και επιρρεπείς στην τρυφή βλαχοαμερικανοί οι δέ, choose your direction», καμία σχέση. Μιλάω για τις κρίσεις που σχηματίζει κάθε ακροατής για τις αγαπημένες του μπάντες. Τρελές πωλήσεις, αφιερώματα σε κρατικά κανάλια και γκλαμουριά ισοδυναμούν με αξία, ποιότητα και συνέπεια; Για να γίνω ακόμη πιο προκλητικός για ορισμένους, υπάρχει μπάντα ονόματι Pathfinder με ένα και μοναδικό κομμάτι σε κάποια Metal Massacre συλλογή. Το κομμάτι κατά τη γνώμη μου μαμάει κωλαράκια και θα έπρεπε να παίζει υποχρεωτικά μια φορά το δεκαήμερο στα διαβασμένα clubs. Δε θεωρώ ότι η ελαχίστη παραγωγή της μπάντας στερεί πόντους από το συγκεκριμένο ύμνο τη μεταλλικής μουσικής, μιλάμε για κομμάτι ισάξιο με "Flash of the Blade", "The Apparition" και "Harder than Steel"!
Όλα τα παραπάνω ως εισαγωγή για μία από τις καλύτερες μπάντες με τέσσερα κομμάτια που μας "ξέβρασαν" τα νερά του Ατλαντικού. Ναι, οι Ion Britton είναι Αμερικανοί και παίζουν US metal! Τις προάλλες αναφερόταν το όνομά τους σχετικά συχνά και μερικές φορές υποτιμητικά από μερικούς χρήστες, οι οποίοι κλασικά κατηγορούσαν τους true-μέταλλους για υπέρμετρη λατρεία σε μπάντες cult και υπερτιμημένες. Μέγα έγκλημα το να εκθειάζεις μια κυκλοφορία που περιλαμβάνει τις «μετριότητες» “Illusination” και “Mind Grind”, ε; Μεταλλοπατερίστικο και δήθέν, ε; Μήπως όμως διαφεύγει σε κάποιους ότι ισάξια κομμάτια με τα δύο παραπάνω οι Iron Maiden, οι Judas Priest, οι Gamma Ray και οι Grave Digger έχουν να συνθέσουν, δεν ξέρω κι εγώ πόσα χρόνια; Πολλαπλά φωνητικά (που θα θυμίσουν Zions Abyss σε σημεία), riff-άρες μεστές σε συναίσθημα και δύναμη, rhythm section κλασικά μετρημένο κι ευφάνταστο και σαν κερασάκι στην τούρτα μία ΘΕΪΚΑ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΗ φωνή, ίσως ό,τι κοντινότερο έχει υπάρξει στη φωνή των Cirith Ungol! Το τελευταίο δεδομένο πολλοί μεταλλάδες στοιχηματίζω ότι δε το γνωρίζουν, ωστόσο είμαι πεπεισμένος ότι μια ομοιότητα μεταξύ των δύο τραγουδιστών είναι ηλίου φαεινότερη. Αφεθείτε…
METAL IS NO SIN
