Γυναίκα

ΓΥΝΑΙΚΑ

Στον Αντώνη Μωραΐτη


Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα.
Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία.
Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα.

Από παιδί βιαζόμουνα, μα τώρα πάω καλιά μου.
Μια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζει.
Το χέρι σου, που χάιδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου,
για μια στιγμή αν με λύγισε, σήμερα δε με ορίζει.

Το μετζαρόλι ράγισε και το τεσσαροχάλι.
Την τάβλα πάρε, τζόβενο, να ξαναπάμε αρόδο.
Ποιος σκύλας γιος μας μούτζωσε κι έχουμε τέτοιο χάλι,
που γέροι και μικρά παιδιά μας πήραν στο κορόιδο;

Βαμμένη. Να σε φέγγει κόκκινο φανάρι.
Γιομάτη φύκια και ροδάνθη, αμφίβια Μοίρα.
Καβάλαγες ασέλωτο με δίχως χαλινάρι,
πρώτη φορά, σε μια σπηλιά, στην Αλταμίρα.

Σαλτάρει ο γλάρος το δελφίνι να στραβώσει.
Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ πού μ' είδες.
Στην άμμο πάνω σ' είχα ανάστροφα ζαβώσει
τη νύχτα που θεμέλιωναν τις Πυραμίδες.

Το τείχος περπατήσαμε μαζί το Σινικό.
Κοντά σου ναύτες απ'' την Ουρ πρωτόσκαρο εβιδώναν.
Ανάμεσα σε ολόγυμνα σπαθιά στο Γρανικό
έχυνες λάδι στις βαθιές πληγές του μακεδόνα.

Πράσινο. Αφρός, θαλασσινό βαθύ και βυσσινί.
Γυμνή. Μονάχα ένα χρυσό στη μέση σου ζωστήρι.
Τα μάτια σου τα χώριζαν εφτά Ισημερινοί
μες του Giorgione το αργαστήρι.

Πέτρα θα του 'ριξα και δε με θέλει το ποτάμι.
Τι σου 'φταιξα και με ξυπνάς προτού να φέξει.
Στερνή νυχτιά του λιμανιού δεν πάει χαράμι.
Αμαρτωλός που δε χαρεί και που δε φταίξει.

Βαμμένη. Να σε φέγγει φως αρρωστημένο.
Διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα.
Εδώ κοντά σου, χρόνια ασάλευτος να μένω
ως να μου γίνεις Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα.


Πείτε μου τις σκέψεις σας πάνω στην ερμηνία του εν λόγω ποιήματος.
Μερικούς στίχους δε τους πολυκατανοώ. Ο αγαπημένος μου είναι ο τελευταίος (οι 2 τελευταίοι βασικά).

Ποτέ δεν περιμένω να καταλάβω πολλά από ένα ποιήμα του Καββαδία. Θες η ναυτική αργκό κ ορολογία που χρησιμοποιεί, θες τα θέματα του...Αυτό όμως που βλέπω είναι ότι μου μεταδίδει πάρα πολύ έντονα συναισθήματα....

Για το θέμα τώρα, με εξαίρεση κάτι off topic μεταφορές που απλά δε παλεύονται (Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα./Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα. ) το υπόλοιπο μιλά για μια προαιώνια γυναικεία φιγούρα ιερόδουλης. Εσύ τι λες?

δε θα έλεγα οτι μιλάει για πουτάνες μόνο. Κάπου το αναφέρει αλλά οχι παντού. Μάλλον μιλάει για τη γυναίκα γενικότερα, όπως λέει και ο τίτλος. Το θέμα είναι τι γίνεται με τις παρομοιώσεις.

O Mikroutsikos sto simeiwma yia tis grammes twn orizontwn leei oti fantazete enan kosmo xwris allous anthrwpous mono enan andra kia mia gynaika
Egw tha to travixw ligo kai tha thymithw ton arxaio mytho tou Deykaliwna kai tis Pyrras to antistoixo tis arxaias kosmogonias me ti kivwto tou Noe opou meta ti plymira pou prokalesan oi theoi itan oi monoi anthrwpoi pou epezisan kai synexisan to anthrwpino genos


Καβάλαγες ασέλωτο με δίχως χαλινάρι,
πρώτη φορά, σε μια σπηλιά, στην Αλταμίρα.

Σαλτάρει ο γλάρος το δελφίνι να στραβώσει.
Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ πού μ' είδες.
Στην άμμο πάνω σ' είχα ανάστροφα ζαβώσει
τη νύχτα που θεμέλιωναν τις Πυραμίδες.

kai autoi oi stixoi me anafores se arxaious politismous enisxyoun kapws ti skepsi mou

episis o teleutaios stixous einai apisteuta dynatos sexoualika kai dimiourgei apisteuti entasi


I porni opws fainete kai se megalytero vathmo sti vardia tou Kavvadia itan para poly simantiki sti zwi twn nautikwn,sxedon ieres yparxeis afou thewritika den prodidan pote tous nautikous se antithesi me tis gnaikes tous sti steria

logika tha to travixw ki allo later.......

πουτάνες.

Ή κομμουνισμός κομμουνισμός, ή άντε γαμήσου.

:malakia:

eleos