Άγνωστα

Σκέφτηκα πως θα ήταν ενδιαφέρον ένα thread με αποσπάσματα από τις δουλειές "άγνωστων" συυγραφέων/ποιητών που δεν έχουμε την ευκαιρία να γνωρίζουμε και επαγωγικά να διαβάζουμε. Με αυτό το σκεπτικό κάθησα και μετέφερα από μια συλλογή έργων Σουηδών ποιητών το παρακάτω σύγγραμμα σε ελεύθερο στίχο. Αν σας αρέσει η ιδέα και έχετε άγνωστα έργα που συμπαθείτε κατα νου, συνεχίστε το.

[quote=Bj

Εἰς τοῦτο γάρ κατέστησαν τῶν µέν οἰκείων ἀµελείας, τῶν δ΄ ἀλλοτρίων ἐπιθυµίαςὥστε Λακεδαιµονίων εἰσβεβληκότων εἰς τήν χώραν καί τοῦ τείχους ἤδη τοῦ∆εκελειᾶσιν ἑστηκότος εἰς Σικελίαν τριήρεις ἐπλήρουν, καί οὐχ ᾐσχύνοντο τήν µένπατρίδα τεµνοµένην καί πορθουµένην περιορῶντες, ἐπί δέ τούς οὐδέν πώποτ΄εἰς ἡµᾶς ἐξαµαρτόντας στρατιάν ἐκπέµποντες, ἀλλ΄ εἰς τοῦτ΄ ἀφροσύνης ἦλθονὥστε, τῶν προαστείων τῶν οἰκείων οὐ κρατοῦντες, Ἰταλίας καί Σικελίας καίΚαρχηδόνος ἄρξειν προσεδόκησαν. Τοσοῦτον δέ διήνεγκον ἀνοίᾳ πάντωνἀνθρώπων ὥστε τούς µέν ἄλλους αἱ συµφοραί συστέλλουσι καί ποιοῦσινἐµφρονεστέρους, ἐκεῖνοι δ΄ οὐδ΄ ὑπό τούτων ἐπαιδεύθησαν.



Α) Να µεταφραστεί (20)

Β)
1) ἐπλήρουν, πορθουµένην, προσεδόκησαν: Να γραφούν το γ΄ ενικό και γ΄πληθυντικό προστακτικής ενεστώτα στην ίδια φωνή. (3)
2) τείχους, τριήρεις, τῶν προαστείων: Να γραφούν σε δοτική και κλητική ενικούκαι δοτική πληθυντικού. (3)
3) εἰσβεβληκότων, ἑστηκότος, περιορῶντες, ἄρξειν, συστέλλουσι, ἐξαµαρτόντας: Να γραφεί το β΄ ενικό πρόσωπο ευκτικής µέλλοντα καιαορίστου στην ίδια φωνή. (4)

Γ)
1) τῶν οἰκείων (το 1ο), εἰς Σικελίαν, πορθουµένην, οὐδέν, οὐ κρατοῦντες, ἄρξειν, ἀνοίᾳ, ἀνθρώπων, ἐµφρονεστέρους, ὑπό τούτων: Να γίνει συντακτικήαναγνώριση των τύπων. (5)
2) εἰσβεβληκότων, ἐξαµαρτόντας: να αναλυθούν σε πρόταση. (2)
3) Τοσοῦτον … ἀνθρώπων = να πλαγιαστεί το χωρίο από το «Ἰσοκράτης εἶπεν …» (3)

Εν διαβάζεται... :(
Αν με ζουλεύεις 'α σε 'αμήσω.... :(

Agnwsto arxaio keimeno.

Chopped :P

Joyce Mancour (από τη Συλλογή Σπαράγματα 1955, μετάφραση Κακναβάτου).

Το γέλιο μου πετάει ψηλά
πιο ψηλά και από τις μίτρες των καρδιναλίων
πιο ψηλά και από την ελπίδα
χαμογελούν τα στήθια μου όταν ο ήλιος λάμπει
παρ' όλα μου τα ενδύματα και τον συζυγό μου.
Είμαι ευτυχισμένη έτσι άσχημη που είμαι
γιατί με αγαπούν οι γύπες
κι ο θεός ακόμα.

Αυτό με τις μίτρες των καρδιναλίων μου θύμισε Apollinaire.